maandag 30 november 2009

Haantjesgedrag
-

-

zondag 29 november 2009

Een 'lichtende' zondag
-

Op de foto: ikke, voor een schoolopdracht, 27 jaar geleden.
-

vrijdag 27 november 2009

V-tijd
liefste lezertjes l's laten lezen...
-

-

woensdag 25 november 2009

Ook mensen
-
Zaterdagmorgen. Nog met de warmte van de slaap in mijn pyjama, nestel ik me in een hoekje met op mijn schoot een boek. Poes zoekt een plaatsje naast me op de bank. Haar zachte ronkende gespin heeft de regelmaat van een goed geolied mechaniekje. Het boek nadert zijn slot. Het verhaal heeft mijn aandacht aan de haak en sleurt me met zich mee. Enkele mooie volzinnen verder verschijnt Poes weer in beeld en waagt zich behoedzaam op mijn buik. Ik probeer verder te lezen maar het lijkt wel of de woorden verstoppertje spelen onder de pels van Poes. Een neusje besnuffelt mijn gezicht. In twee bruine ogen die me onderzoekend aankijken, lees ik woorden van onbegrip: wat heeft dit boek meer dan ik, dat jij mij niet meer ziet?
-
Wie ben jij, Poes? Ik kan zo moeilijk achter die blik in je onbewogen ogen kijken. Onder jouw dikke vacht voel ik slechts wat beenderen, weet ik enkele vlezige organen liggen. Het betekent helemaal niet veel. Het is jouw Aanwezigheid die ik het meeste voel. Het is jouw Zijn dat zich koestert in dat van mij. Zoals een mens zich verwarmd aan een ander of een hoger bewustzijn dat zegt: jij bent het waard er te zijn, jouw leven betekent iets.
Poes heeft weinig of geen gedachten, oordelen en vastgeroeste ideeën. Geen vermoedens, schuilgaande intenties of hartstochtelijke verlangens. Niets van dat alles bij Poes, alleen een simpel: ik voel me goed bij jou.
-


Mijn schoonmoeder (87) zegt: Het zijn ook 'mensen'. Waarmee ze niet bedoeld dat katten plots een grote stap gezet hebben op de evolutieladder. Nee, ze bedoelt dat ze respect verdienen. Ik behandel Poes niet als een mens maar acht haar evenveel als een mens. Ik moet, als verstandiger schepsel, eerbied hebben voor de natuur die me heeft voortgebracht, niet alleen als liefdevolle beheerder, maar als partner van de andere wezens op aarde.
-
'Souvenirs van Onderweg' - 2
-

links: een innig moment met nichtje
rechtsboven: een lieflijk moment met beertje
rechtsonder: een spiritueel moment met engeltje
-

maandag 23 november 2009

ook familie
-
Rechts zit de mama, linksonder en rechtsboven de twee katertjes uit haar eerste nest,
de andere vier vormen haar tweede (en definitief laatste) nestje.
Ja, ik weet het, 't is wat uit de hand gelopen...
-

zondag 22 november 2009

Zondag...
-

-

vrijdag 20 november 2009

V-tijd
-
-
Voor zij die het mij vroegen of het zich afvragen:
één letter vraagt 2 à 3 uren denken, zoeken en creatie. 
-

woensdag 18 november 2009

Met het verleden op pad

-
Ik kijk liever vooruit dan achteruit. Toch is ook datgene wat voorbij is, heel belangrijk.
Mijn verleden is als een rugzak die ik meedraag op mijn Pad.
Bij elke stap die ik zet, zoekt de tijd die achter me ligt, een plaatsje tussen mijn bagage.
Wat ik er in verzameld heb, bepaalt de weg die ik nu ga.
Het is mijn leven en ik draag het op mijn rug met me mee.
Het is een bron van informatie waar ik hulp zoek bij het nemen van beslissingen,
een reservoir aan kennis en ervaringen dat me begeleidt op mijn Pad.
-
Het volume en het gewicht van mijn rugzak bepaalt het ritme en de snelheid van mijn stap. Hij is redelijk gevuld, maar nog goed te dragen.
Ik probeer zoveel mogelijk overtollige, onbruikbare herinneringen er uit te gooien.
Anders moet ik een te zware last op mijn schouders tillen.
Toch behoud ik enkele minder mooie maar leerzame momenten als een blijvende waarschuwing.
-
Ook moet er een beetje orde zijn.
De dingen moeten hun plaatsje krijgen, anders liggen ze voortdurend in de weg.
Als mijn rugzak een rommeltje is, dan geldt dat ook voor mijn gedachten.
Een enkele keer kan er een kwalijke geur uit opstijgen.
Dan is het noodzakelijk het hele zaakje uit te keren om de oorzaak te vinden.
Waarschijnlijk gaat het dan om een verdrukte emotie of een onvervuld verlangen dat aan het rotten ging.
-
Soms leg ik mijn oor te luisteren en hoor de echo’s van het verleden klinken.
Dan snuister ik eens rond in mijn rugzak en haal er één of ander souvenir uit tevoorschijn.
De meest intense momenten hebben een ereplaatsje, deze vind ik gauw terug.
Maar er zijn ook heerlijke kleine ogenblikken die vaak onverwacht weer boven komen.
Al deze stukjes verleden tijd laten mij die momenten herbeleven.
-
Met het tellen der jaren zal mijn rugzak zwaarder worden en mijn draagkracht zwakker.
Ik kon steeds gelijke tred houden met de tijd maar dan zal de tijd me stilaan inhalen.
Dan zal ik rusten en veel tijd doorbrengen met rommelen in mijn rugzak.
Tot ik hem noodgedwongen zal achterlaten.
-
-
Maar daar ben ik nog lang niet aan toe.
Nu ik toch even aan het snuisteren ben in mijn herinneringen,
zou ik graag enkele snippers verleden tijd met jullie delen,
daarom dit nieuwe rubriekje: 'Souvenirs van Onderweg'.
Het eerste van zeven logjes volgt hieronder.
-
‘Souvenirs van Onderweg’ - 1
-

Bovenaan: mijn doopsel.
Zoals je ziet, ik ben in goede handen, terwijl mama nog in het kraambed ligt.
Linksonder: mijn Eerste Communie
Rechtsonder: Het Heilig Vormsel, voor de Plechtige Communie
-

maandag 16 november 2009

Aan de Vlaamse horizon - 3
-
-

zondag 15 november 2009

Herfstzondag
-
-

vrijdag 13 november 2009

V-tijd
Jaja, jullie mogen jubelen: ook de J is gelukt! Jawel!
-

-

woensdag 11 november 2009

Woordendromer
-
Ik ben geen spraakwaterval
Toch borrelen, als water uit een bron, woorden op in mijn hoofd
Maar hun vrije stroom wordt belemmerd als ze de poort van mijn lippen bereiken
Daar klotsen ze tegen de wanden, komen in draaikolken terecht en worden troebel
Ze verliezen hun kracht en sijpelen aarzelend doorheen mijn lippen
Daar buiten lijkt dit stroompje woordenwater onbetekenend
Zijn murmelend geluid gaat verloren tussen het gedruis van snelstromers
-
Ik ben een woordendromer
Flarden gedachten hangen als nevels in mijn hoofd
Starend in de grijze massa probeer ik hun silhouetten te onderscheiden
Op de tast tracht ik ze te benaderen om hun ware aard te ontrafelen
Ideeën doemen op als zwakke lichtschijnsels in wazige contouren van huizen
Ik loop op hen af als naar een baken in de mist en open hun deuren
Daar binnen baden woorden in een gouden licht en tonen hun geheimen
-
Ik schrijf woorden liever neer 
Gedachten worden woorden worden zinnen en verschijnen zwart op wit
Ik gooi ze als veertjes in de lucht, door de wind gedragen gaan ze hun eigen weg
Dankbaar dat ze tot mij gekomen zijn, laat ik ze nu gaan.
Bevrijd kijk ik hen even na, mij stilletjes afvragend wat er van hen zal worden.
Vinden ze ooit een nieuwe thuis in een luisterend oor of in een zoekend hart?
Misschien, misschien ook niet, maar ze wilden zo graag gehoord worden.
-
-

maandag 9 november 2009

Aan de Vlaamse horizon - 2
-
-

zondag 8 november 2009

de foto op zondag
-

-

vrijdag 6 november 2009

V-tijd
inderdaad, inhoudelijk idiote innerlijke ingeving inzake I-versje:
-

-

woensdag 4 november 2009

Levenslicht
-
Toen ik nog kind was leek het leven zo heerlijk,
een wonder, mooi en magisch.
Vogeltjes in de bomen zongen zo vrolijk,
de zon, de maan en de sterren keken me glimlachend aan.
-
Maar dan moest ik leren verstandig handelen en logisch denken,
verantwoordelijkheid nemen en praktisch ingesteld zijn.
In die grote wereld moest ik betrouwbaar zijn,
ontledend, intellectueel, cynisch.
-
Ik moest oppassen wat ik zei of ze noemden me
een dromer, een fantast of naïef en onvolwassen.
Ik moest doen wat de anderen van me verwachtten
om aanvaardbaar, respectabel, presentabel te zijn, een marionet!
-
Maar soms, terwijl die vreemde wereld sliep,
verschenen er vragen, te diepgaand voor een eenvoudige man.
Wie kan mij vertellen over het Leven? Heb ik eigenlijk al iets geleerd?
Over de wereld wist ik veel, maar niemand had me al verteld wie ik ben.
-
Ik ontdekte wijze woorden die mij leerden over het Leven binnenin mij
dat overweldigd door opgelegde normen, zich verlegen schuilhield.
Maar onder te grote druk viel zijn schelp in scherven uiteen
en stond het naakt tegenover de hamerende wereld.
-
De slagen kwamen hard aan maar het overleefde
en het kreeg een nieuwe, rustiger weg aangeboden.
Het Levenslicht in mij wil schijnen, genieten van het wonder, mooi en magisch
en droomt nu luidop ‘gouden lepeltjes’…
-
Geïnspireerd door ‘Logical song’ van Supertramp.
-

--

maandag 2 november 2009

Aan de Vlaamse horizon - 1
-
-

zondag 1 november 2009

Heilige zondag
-

-
-
Nog eens... de herfst
-
-