maandag 29 november 2010

Nog meer Mickeymanie...

maandag 22 november 2010

Even terug naar een oude liefde,
ter afwisseling van de windwijzerreeks.
In eigen huis trok ik op fotojacht naar souvenirs van ons Disney-verleden
en maakte er enkele fotomontages mee:
een ontspannende en vreugdevolle bezigheid!
-
-

woensdag 17 november 2010

Weekboek - 23
-
Universums
-
Op zoek naar iets dat ik niet vind, zie ik in een lade onze fotoboekjes liggen van de voorbije vakanties. Ik blader nog eens doorheen de fotoreeksen van onze wandeltochten in de Zwitserse bergen. Nog steeds ervaar ik deze dagen als heel bijzonder, het waren ‘top’-dagen, 'hoogte'-punten van de voorbije zomer. Ze zijn met een felle fluostift aangestipt in mijn geheugen. Op enkele foto’s valt het me op hoe onbeduidend klein we zijn ten overstaan van het machtige berglandschap. Eigenlijk zijn wij slechts minieme creaturen op een planeet die zelf ook nauwelijks merkbaar is in het schijnbaar oneindige heelal.
En toch… wat is het vreemd dat ieder van ons, hoe onzichtbaar hij of zij ook haast is, binnenin zichzelf eveneens een oneindige wereld herbergt. Een wereld bestaande uit organische planetenstelsels, nevels van emotie-brokstukken en flikkerende gedachtesterren. Een innerlijke kosmos. Het ene universum lijkt een afspiegeling van het andere. Zowel onder onze huid als boven en rondom ons, ligt een wereld waarin nog steeds veel mysteries huizen. We moeten ons veelal tevreden stellen met geloven in plaats van weten, met denken in plaats van kennen. We leven in een dun grensgebied tussen die innerlijke en uiterlijke leefwereld en, enigszins gevangen in die stoffelijke aardse schil, proberen we er toch in door te dringen of uit op te stijgen. Het is een nooit ophoudende ontdekkingstocht naar de geheimen van het bestaan en het leven.
-

maandag 15 november 2010

Wind
-
thema 6: voertuigen
-

maandag 8 november 2010

Wind
-
thema 5: mens en dier
-
Even vermelden dat alle foto's uit mijn windwijzer-reeks
genomen zijn in de nabije omgeving (tot zo'n 30 km) van mijn woonplaats.
Met uitzondering van deze 'jona en de walvis'(?): die ontdekte ik in Cadzand.
-

woensdag 3 november 2010

Weekboek - 22
-
denkwerelden
-
Een donkere namiddag, laat in oktober. In mijn koffiekopje kleurt en geurt het zwart. Van op het beige porselein blijft Mickey Mouse mij onverstoorbaar toelachen en herinnert mij aan de magische dagen van weleer. Vóór mij, op de keukentafel, flikkert het vlammetje van een theelichtje. Het heeft de onmogelijke opdracht om licht te brengen in deze dag. De lichtvlek in de koffiekleurige, melkglazen houder danst tegen een decor van verwelkt groen: mijn herfsttuin lijkt op het venster geschilderd met een te waterig penseel. Druppels parelen op het ingekaderde uitzicht. Ik staar in het licht van die vurige tong. Met haar stralende warmte likt ze de kille lucht, doet haar trillen en vervormt haar in een golvende luchtspiegeling. Die vibrerende realiteit hypnotiseert mijn blik. Hierin lijkt de wereld plots zo ongrijpbaar, ijl en vluchtig. De werkelijkheid wordt onwerkelijk. Het leven verandert in een deinende schijnwerkelijkheid die verontrustende vragen laat aanspoelen in mijn geest. Schept ook mijn eigen, innerlijke vlam een persoonlijke gedachten-atmosfeer waarin mijn leven zich afspeelt? Laat ik mij misleiden door de luchtspiegelingen die ze teweeg brengt of geloof ik maar al te graag in die eigen vervormde realiteit? Zie ik de dingen wel altijd zoals ze zijn? Het is soms zo moeilijk om doorheen mijn eigen beeld van de werkelijkheid te kijken en de achterliggende naakte waarheid te ontdekken. Maar dat is net zo typisch aan de mens: dat ieder op zich, als een kunstschilder, zijn eigen denkwereldje vorm en kleur geeft volgens zijn unieke individuele bewustzijn! Ieder zijn waarheid...
Toch heb ik leren inzien dat, hoe mooi het schilderij ook is, het nooit méér dan een vervormde afspiegeling van de realiteit kan zijn... en dat er, door die realiteit, scheuren in gemaakt worden.
-

dinsdag 2 november 2010

Wind
-
thema 4: paarden
-

maandag 1 november 2010

 Harry is niet meer
-
Nog maar pas heb ik 'De Aanslag' uitgelezen en hier vorige week een bespiegeling geschreven naar aanleiding van het lezen er van of...
-
De laatste paragraaf van dat berichtje had ik, vooraleer te publiceren op deze blog, lichtjes aangepast. Mijn originele tekst ging als volgt:
-
'Nu ik opnieuw opga in het verhaal dat in mijn handen ligt, besef ik dat sommige scheppingen van de geest niet vergaan. De onderhuidse beeldenwereld van Mulisch komt via deze zonverlichte woorden weer tot leven. De scheppingen van de geest zijn beter bestand tegen de tijd dan de hand die hen neerschrijft. En misschien staat de geest zelf, los van de tijd.
-
Hierbij leek het wel of Harry Mulisch al overleden was en daarom veranderde ik zijn naam in het algemene 'schrijvers'. Nu is hij er plots toch niet meer.
De schrijver Mulisch, die unieke persoonlijkheid, is niet meer. Toch geloof ik erin dat het Zijn, dat hem een bestaan als zelfbewust individu schonk, boven de tijd staat.
Een bezoeker van de boekenbeurs, die momenteel in Antwerpen wordt gehouden, zei tijdens een nieuwsuitzending: 'dit zal hij ook wel overleven'.
Mooie woorden bij het afscheid van een groot schrijver.