Weekboek - 22
-
denkwerelden
-
Een donkere namiddag, laat in oktober. In mijn koffiekopje kleurt en geurt het zwart. Van op het beige porselein blijft Mickey Mouse mij onverstoorbaar toelachen en herinnert mij aan de magische dagen van weleer. Vóór mij, op de keukentafel, flikkert het vlammetje van een theelichtje. Het heeft de onmogelijke opdracht om licht te brengen in deze dag. De lichtvlek in de koffiekleurige, melkglazen houder danst tegen een decor van verwelkt groen: mijn herfsttuin lijkt op het venster geschilderd met een te waterig penseel. Druppels parelen op het ingekaderde uitzicht. Ik staar in het licht van die vurige tong. Met haar stralende warmte likt ze de kille lucht, doet haar trillen en vervormt haar in een golvende luchtspiegeling. Die vibrerende realiteit hypnotiseert mijn blik. Hierin lijkt de wereld plots zo ongrijpbaar, ijl en vluchtig. De werkelijkheid wordt onwerkelijk. Het leven verandert in een deinende schijnwerkelijkheid die verontrustende vragen laat aanspoelen in mijn geest. Schept ook mijn eigen, innerlijke vlam een persoonlijke gedachten-atmosfeer waarin mijn leven zich afspeelt? Laat ik mij misleiden door de luchtspiegelingen die ze teweeg brengt of geloof ik maar al te graag in die eigen vervormde realiteit? Zie ik de dingen wel altijd zoals ze zijn? Het is soms zo moeilijk om doorheen mijn eigen beeld van de werkelijkheid te kijken en de achterliggende naakte waarheid te ontdekken. Maar dat is net zo typisch aan de mens: dat ieder op zich, als een kunstschilder, zijn eigen denkwereldje vorm en kleur geeft volgens zijn unieke individuele bewustzijn! Ieder zijn waarheid...-
denkwerelden
-
Toch heb ik leren inzien dat, hoe mooi het schilderij ook is, het nooit méér dan een vervormde afspiegeling van de realiteit kan zijn... en dat er, door die realiteit, scheuren in gemaakt worden.
-
....maar wel erg mooi geschreven....!
BeantwoordenVerwijderenWederom een bijna ouderwets welterusten.
;-)
ja, erg mooi geschreven...
BeantwoordenVerwijderenom over door te denken en geen antwoord te vinden.
Mens-zijn is een deeltje zien het 'Grote Geheel' en verlangen...
wat beschrijf je dat mooi wim,
BeantwoordenVerwijderennatuurlijk bezie jij de wereld vanuit jouw kant en ik vanuit de mijn,
maar samen zien we een héél mooi schilderij.....
zonder scheuren :-)
een lieve groet
"...mijn herfsttuin lijkt op het venster geschilderd met een te waterig penseel. Druppels parelen op het ingekaderde uitzicht."
BeantwoordenVerwijderenHoe poëtisch geformuleerd, Wim!
Veel vragen die weer andere vragen bij me oproepen, zoals, 'bestaat er een uniek individueel bewustzijn?'. Veel unieke persoonlijkheden wel, maar 'zijn' die bewust?
Is bewust Zijn niet voor iedereen gelijk?
Gewoon Zijn.
Liefs.
Deze reeks, "Weekboek" is voor mij een reeks waar ik niet snel even op kan reageren. Al een aantal keren zit ik jou schrijfsel zeer aandachtig te lezen en zoals je weet zie ik het ook altijd voor me, alsof ik even ter plekke ben. De aquarel van je herfsttuin op je raam geschilderd...de zwarte koffie in het kopje waar ik de damp vanaf zie komen. Zie jou staan voor dat raam met allerlei gedachten flitsen. Het klinkt misschien een beetje gek maar ik raak er gewoon van in trance. En dat komt omdat ik de achterliggende gevoelens voel, [althans denk te voelen] laat ik niet al te eigenwijs overkomen want dat is geenszins de bedoeling. Over dit onderwerp zou ik uren kunnen/willen praten, maar dat gaat natuurlijk niet via een weblog. Vind het heel interessant wat je schrijft, en vooral hoe je het hebt geschreven, en geeft mij weer genoeg stof tot nadenken, en dat doe ik graag...
BeantwoordenVerwijderenLieve groet, Josephine
Ik zie en lees dat het je beter gaat, lieve Wim.
BeantwoordenVerwijderenDaar ben ik blij om...
Scheuren zijn voor mij een beetje als "rimpels" in een oud, maar sereen-mooi gelaat.
Ze tekenen mee de glimlach van een lieve mens.
stel het goed!
ria39
Oooooo mijn lieve Wim, je lééft dus toch nog? Ook virtueel aan je vele mooie logjes te zien. Daar ben ik blij om, want even dacht ik dat jij uit mijn wereld was verdwenen... en dat zou ik héél triest vinden!
BeantwoordenVerwijderenPrachtig Wim.
BeantwoordenVerwijderenIs er een gevormde wereld die we presenteren en een onderliggende wereld die we vaak, soms of liever verzwijgen?
Wat een breekbaar en ontroerend logje schreef je, wim. Dankjewel daarvoor. Ik wens je een mooi weekend.
BeantwoordenVerwijderenIk verlustig me aan jouw schrijven.
BeantwoordenVerwijderenDank.
iedereen ziet hetzelfde maar op een andere wijze
BeantwoordenVerwijderenje schrijfstijl vind ik bijzonder knap
maak er een fijn weekend van
groeten !...
de werkelijkheid is voor elk mens weer anders.Mooi geschreven blog!
BeantwoordenVerwijderenDit is heel mooi beschreven en ontroerend want zo hebben we elke onze eigen realiteit en zoeken we naar de ultieme werkelijkheid. Maar onze geest maakt er zo'n kunstwerk van. Die ultieme werkelijkheid is niet te vatten, die is zo groots, maar nu en dan een glimp van die werkelijkheid is al genoeg soms.
BeantwoordenVerwijderenMenselijkerwijs zal iedereen het leven dicht rondom hem kleurrijker willen zien dan de werkelijkheid soms is.
BeantwoordenVerwijderenSoms is de werkelijkheid een poos anders dan je graag wilt.
Onze menselijke geest laat het kleuren zodat je het toch aankunt, zelfs als zijn je kleuren in werkelijkheid enkel grijs.
Als je met meerderen tegelijk in een vlammetje kijkt en filosofeert over hetzelfde schilderij, ook dan zal elkeen zijn eigen kleuren en verhaal daarin zien, al dan niet mooier dan het is, het ligt aan ieder zijn eigen gemoed hoe de kleuren op dat moment zullen overkomen.
Knap geschreven.
BeantwoordenVerwijderenJe gaat behoorlijk in de richting van de zogenaamde literatuur met grote L.
't gaat volgens mij ook verder dan het denken.