maandag 31 mei 2010

Morgen ben ik er weer :-)
Nu ben ik er ook hoor, alleen even niet in Blogland...

vrijdag 28 mei 2010

Ssssst.... stil... nog even geduld...
tussen het wandelen door, werk ik hard (?) aan twee nieuwe reeksen...
-
en denk nu niet dat ik... want wat er hierboven te zien is, is héél uitzonderlijk :-)

donderdag 27 mei 2010

denk beelden droom gedachten

woensdag 26 mei 2010

 Boekenwijsheid
-

dinsdag 25 mei 2010



zaterdag 22 mei 2010

Het is weer die dag in mei...
-
-
Ik ben geboren op de 22ste,
het nummer van de kamer was 22,
mijn vrouw is geboren op de 22ste,
ik werkte 22 jaar in hetzelfde bedrijf,
wim22 viert zijn 22ste...


euh...51ste.


Tot dinsdag!

donderdag 20 mei 2010

denk beelden droom gedachten

woensdag 19 mei 2010

Weekboek
-
hoofdstuk 17
-
100 km wandelen!
Nee,… dat is een beetje te veel van het goede.
Toch namen wij onverwacht deel aan de ‘100 km van Ieper’. Een wandeldriedaagse die met Ieper-Vredesstad in het teken staat van de verbroedering en de vriendschap tussen de verschillende volkeren. Aan dit internationale gebeuren nemen heel wat Engelsen deel, ook Britse en Duitse militairen. Ieper en omstreken zijn een stille getuige van het oorlogsverleden en vormen een prachtig decor voor dit unieke wandelgebeuren.
-

-
Vrijdag begonnen we eraan met een voorzichtige 15 km. Een prachtige wandeling langs Zillebekevijver, door de Gasthuisbossen en over het platteland met de vele Britse begraafplaatsen. Ook het zonnetje wilde er graag bij zijn en zorgde voor heerlijk wandelweer. Op de talrijke rustplaatsen was bevoorrading voorzien (water, yoghurt, peperkoek, ijsje) en bij de controleposten genoot ik uiteraard van een koffie met rijsttaart!
In Wereldoorlog I bevond het slagveld zich rond Ieper. De loopgraven lagen van noord naar zuid in een boog rond Ieper. In die Ieperboog of Ypres Salient werden vijf bloedige veldslagen uitgevochten. In de jaren 1920 werden meer dan 150 militaire begraafplaatsen in en om de stad aangelegd en werden monumenten gebouwd waarvan de Menenpoort de belangrijkste was. Het draagt de namen van 54.896 vermiste Britse soldaten. Daar wordt sinds 1928 elke avond om 20 uur de ‘Last Post’ geblazen.
Na de wandeling trokken we nog even de stad in. Telkens weer kijk ik vol bewondering naar die twee grootse gebouwen: de Lakenhalle met belfort en de 100 meter hoge Sint-Maartens-kathedraal. Ze leken mij nog mooier en groter dan ik ze ooit gezien had. Zou dat een gevolg zijn van die schitterende wandeling? 

Zaterdag kozen we voor een uitdaging. Voor de eerste keer gingen we voor een langere afstand: 27 km, een tocht naar de West-Vlaamse heuvels. In ons geval lag het doel op de Kemmelberg.
Het is een van de getuigenheuvels van het West-Vlaams Heuvelland. Op de flank ontspringt de Kemmelbeek. De Kemmelberg is, net als de meeste heuvels in de omtrek (zoals Rodeberg, Zwarteberg, Scherpenberg, en Katsberg) ontstaan uit een duinenformatie toen de Noordzee nog tot daar landinwaarts kwam. In het duinenzand zat heel wat ijzer. Dit vormde door oxidatie met het zand zandsteen. Zo hebben deze heuvels de tand des tijds doorstaan. De Kemmelberg is met zijn 156 meter het hoogste punt van de provincie.
We vertrokken om 7u30 voor opnieuw een mooie tocht. Eerst liepen we over de Ieperse vestingwallen (gebouwd door Vauban, in opdracht van Lodewijk XIV). Via Dikkebusvijver marcheerden we langs pas gezaaide of aangeplante velden, ondertussen genietend van de vergezichten, om tenslotte het bos op de ‘berg’ te bereiken. De afstand bleek haalbaar maar was voor ons meer dan genoeg. En voor vrouwlief te veel, zo bleek achteraf. Ze is een goeie stapper, maar door een opkomende zenuwpijn in de lies werd het wandelen toch bemoeilijkt. Daardoor ging ze ook op een andere manier stappen waardoor er meer druk kwam op haar rechtervoet… die in een schoen stak die eigenlijk te strak aangespannen was… met als resultaat een oververmoeide achillespees.

Zondag wilde ik graag de driedaagse volmaken en ik kreeg de toelating (:-)) om de laatste etappe alleen af te werken. Nog eens 22 km erbij. Kwart over zeven begon ik aan de wandeling naar de groene parel: de Palingbeek, het grootste provinciaal domein van West-Vlaanderen met poelen en moerassen, oud en jong bos, boomgaarden en bloemrijke graslanden.
De Palingbeek is ontstaan rondom de vaart Komen-Ieper die men in de jaren 1800, begin 1900 aanlegde tussen Ieper en Komen. Omwille van vele verzakkingen en de Eerste Wereldoorlog werden de werken nooit afgerond. Het gebied werd overgeleverd aan de natuur tot het vanaf 1970 ingericht werd als natuurdomein.
Tijdens die derde opeenvolgende wandeldag begon de vermoeidheid toch wat door te wegen en ik was dan ook blij, moe maar heel voldaan, bij het bereiken van de aankomst. Officieel had ik dan 60 van de 100 km afgelegd; de werkelijke afstand bedroeg 65 km.
-
-
Het was een unieke belevenis. ’s Morgens vroeg uit de veren, een half uurtje met de wagen en dan in de stilte van de morgen op stap! Ik heb genoten van de natuur, het weidse landschap, de hoorbare stilte, de typische sfeer. Ja, ook van de inspanning! Eveneens van het samen stappen met vrouwlief, het samen praten, het samen zwijgen, het samen genieten van een drankje en een hapje: eenvoudige dingen waar soms te weinig tijd voor gemaakt wordt, te weinig aandacht voor is. Het wandelen door deze streek van mijn jeugd bracht ook veel herinneringen naar boven. Herinneringen aan vele fietstochten met vrienden, schoolactiviteiten, familie-uitstapjes. Dit alles tesamen zorgde voor een heel intense driedaagse.
-

Dit evenement was een gelegenheid om eens een klein fotoalbum op Picasa te plaatsen.
Via deze link kunnen jullie er even in bladeren.

dinsdag 18 mei 2010

 O P G E M E R K T
-
-
Deze zwevende waterkraan blijft nog even doorstromen tot morgen...
dan volgt de rest van het verhaal.

maandag 17 mei 2010

Groeten uit

zaterdag 15 mei 2010

Idee-beelden
 Een idee wat deze twee denken?
-
Wat zag ikzelf in de foto van vorige week?
Soms voel je je 'on top of the world', je lijkt te zweven, bent vol vertrouwen.
Toch is dit evenwicht heel delicaat; een oneffenheid, een windstoot, een moment van twijfel kan voldoende zijn om dit gevoel weer te verliezen.
Bedankt voor jullie ideeën!

vrijdag 14 mei 2010

WimsWondereWereld
hihi... gewoon om mijn lijst van 'foto's die ik ooit nog wil plaatsen' af te werken...
-
Het Vrijdagse V-tijd-gebeuren staat nog even in de pauze-stand.
-


donderdag 13 mei 2010

denk beelden droom gedachten

woensdag 12 mei 2010

 Boekenwijsheid
-
Voor het ogenblik lukt het me niet om elke week een nieuw hoofdstuk van mijn Weekboek af te leveren. In de plaats daarvan komt, ter afwisseling, af en toe deze 'Boekenwijsheid'.
-
Worden als een potlood
Gebaseerd op een kort verhaaltje uit 'Als een rivier' van Paulo Coelho.

dinsdag 11 mei 2010

  O P G E M E R K T 
-
 -
Ter info: de vier Kortrijkse ziekenhuizen versmelten tot één groot algemeen ziekenhuis.
De Sint-Niklaaskliniek verhuisde onlangs en nam het eerste gedeelte ervan in gebruik.
Op één van die afdelingen lag mijn schoonmoeder,
zodat ik er (natuurlijk voorzien van fototoestel) even kon rondneuzen.
  

maandag 10 mei 2010

Groeten uit...
Ik wist niet goed wat schrijven, de ommezijde van de ansichtkaart bleef blanco...
daarom wat extra kaartjes; die zeggen het in mijn plaats :-)
-


zaterdag 8 mei 2010

Idee-beelden
-
-
In de foto van vorige week zag ik
bewustzijnsvernauwing, door de concentratie op één punt (of taak);
of vanuit dit punt, in de andere richting kijkend, een bewustzijnsverruiming.
Bewustzijn: van aandacht hebben voor het éne tot uitvloeiend zijn in het alles.
-
Dank voor de fantasierijke en diepzinnige (of angstige...) reacties van vorige keer.
Of jullie er deze week iets in vinden? Ik vond het gewoon een aardige foto
(en had even niks beters voor handen...)

vrijdag 7 mei 2010

[Tuinhoekje]


Wellicht start ik volgende week een nieuwe Vrijdagse reeks...

donderdag 6 mei 2010

Denk beelden droom gedachten
Het vervolg... én het begin van een nieuwe reeks
-

woensdag 5 mei 2010

Weekboek

hoofdstuk 16

De zon was even verdwenen achter de wolken…
Er was dus een beetje tijd voor een klein stukje Weekboek.

Nog even terugkeren naar het boek ‘Narziss en Goldmund’  vanwege deze passage:

[ Het volmaakte zijn, dat is God. Al het andere dat is, is niet meer dan half, is gedeeltelijk, het is in wording, het is samengesteld, het bestaat uit mogelijkheden. Maar God is niet samengesteld, hij is één, hij bezit geen mogelijkheden, maar hij is geheel en al werkelijkheid. Wij zijn daarentegen vergankelijk, wij zijn in wording, wij zijn mogelijkheden, voor ons bestaat er geen volmaaktheid, geen volledig zijn. Maar op het moment dat wij de stap zetten van het potentiële naar het reële, van de mogelijkheid naar de verwerkelijking, hebben wij deel aan het ware zijn, dan vertonen wij een klein beetje gelijkenis met wat volmaakt en goddelijk is. Dat is het, wat er met ‘jezelf verwerkelijken’ bedoeld wordt. ]

De hedendaagse (Westerse!) wereld biedt zowat alle mogelijkheden om zelfvervulling te vinden. Toch zie, hoor en lees ik, dat veel mensen kampen met een gevoel van leegte. We hebben alles maar zijn niet gelukkig. Blijkbaar is het hebben van carrière én huwelijk én kinderen én hobby’s én stadsleven én natuurbeleving én sociaal leven én gezellige thuis én sportactiviteiten én etentjes én culturele evenementen én reizen én eigen huis én geld én… toch niet voldoende... (Overigens allemaal boeiende en/of plezierige dingen waar ik in mindere of meerdere mate van geniet, hoor!)

Die innerlijke leegte is niet te vullen met dingen die ik rondom me heb, maar door mijn Zelf te worden. Ik probeer me bewust te zijn van mijn hogere Zelf. Het is verbonden met de Kracht die mij laat leven. Ik probeer het Leven dat in mij huist, tastbaar, zichtbaar, hoorbaar, voelbaar te maken in de materiële wereld. In het realiseren van mijn Zelf kan ik echte zelfvervulling vinden. Daardoor ga ik innerlijk groeien. Die drang naar innerlijke groei is de kracht van de evolutie. Iedereen probeert dat innerlijke Zelf op een eigen persoonlijke manier tot uiting te brengen in de aardse werkelijkheid (de drie-éénheid van geest-ziel-lichaam).

[ Een mens die zichzelf probeert te verwerkelijken door middel van de begaafdheden die hij van nature heeft meegekregen, doet het meest verhevene en het enig zinvolle waartoe hij in staat is. ]
(uit Narziss en Goldmund, Hermann Hesse)

Om dit logje wat op te fleuren, een kleurige herinnering aan die schitterende lentedag van vorige woensdag.


dinsdag 4 mei 2010

  O P G E M E R K T 
-

maandag 3 mei 2010

'Groeten uit...'

zaterdag 1 mei 2010

Idee-beelden
-

Mijn terloopse vraag naar de betekenis van de foto van vorige week,
lokte (tot mijn verbazing) veel diverse ideeën uit.
Wat ikzelf er in zag ?
Ik zag in de middelste boom het 'kind', dat beschermd en omringd wordt,
maar ook het 'symbolische kind' binnenin mezelf,
dat probeert om zijn Vrijheid te bewaren of te verkrijgen.

Mocht ook de bovenstaande foto, gedachten of gevoelens teweegbrengen,
(al laat deze minder aan de verbeelding over) dan hoor ik dat natuurlijk graag van jullie.