woensdag 23 maart 2011

Weekboek - 30
-
Deze week maak ik even een uitstapje naar het rijk van mijn katten.
-
Niettegenstaande wij (de rechtoplopende denkende wezens) tot de ‘mensheid’ behoren, blijkt het gedrag van velen onder ons soms nauwelijks te verschillen van de leden van het kattenrijk. Ik heb eens goed nagedacht over het doen en laten van mijn viervoetige huisgenootjes.
-
Ze zijn lief voor degenen die hun voedselbakje vullen. Ze hebben het vlug door als er wat te halen valt en dat laten ze met veel gevlei merken. Of ze kijken je met zo’n smekende ogen aan dat je het gewoon niet over je hart krijgt te weigeren. De één is een echte fijnproever, de andere schrokt alles in een oogwenk naar binnen. Als ze éénmaal besef hebben van wat er aan lekkere brokjes te verkrijgen is, nemen ze nog zelden genoegen met minder.
-
Meestal blijven ze in hun vertrouwde omgeving, tenzij een innerlijke drang hen naar onbekende oorden drijft. Vooral het nachtleven blijkt een grote aantrekkingskracht op hen uit te oefenen. Nadien komen ze ontgoocheld of voldaan terug naar de veilige thuishaven. Ze houden van huiselijke warmte en nestelen zich gewoontegetrouw op hun favoriete stoel of fauteuil.
-
Ze zitten graag bij het venster om voorbijgangers aan te staren. Of ze zoeken een hoge positie om zich heer en meester te voelen of om alles onder controle te houden. Ik zie dreigende houdingen en veel geblaas als ze in elkaars territorium komen. Als ze een hulpeloos slachtoffer in hun klauwen hebben, lijken ze er wel plezier in te hebben de prooi zo lang mogelijk te sarren.
-
Als de deur van de verboden kamer onverwacht op een kier staat, dan wordt daar gretig gebruik van gemaakt om stiekem rond te neuzen. Als je hen probeert duidelijk te maken dat ze de regels overtreden hebben, kijken ze je onbegrijpend en verwonderd aan.
-
Veranderde huiselijke gewoontes veroorzaken steevast ongenoegen. Ze hebben een sterk ontwikkeld eigen willetje en gaan hun eigen gangetje, ondanks afkeurende blikken van andere huisbewoners.
-
Ze nemen uitgebreid de tijd om hun haren in de plooi te houden en om vreemde geurtjes weg te werken. Ook nagels worden bijgewerkt. Als ze in de buurt komen van soortgenoten, worden deze grondig gekeurd.
-
De meeste exemplaren zijn heel aaibaar maar voor bepaalde gevallen heb je echt wel handschoenen nodig. Er bestaan lieverdjes en bromberen, kluizenaars en globetrotters, zenuwpieten en durfals; ze zijn fijn besnaard of grof behaard (of beide tegelijk), onderdanig of dominant, fragiel of stoer.
-
Zoals je ziet, er zit nogal wat ‘kat’ in de mens...
-

woensdag 16 maart 2011

Weekboek - 29
-
Zomaar een ideetje...

Ik lijk wel een puzzelstuk. Soms klopt alles, het plaatje is perfect. Alle stukken rondom mij passen vloeiend in elkaar. Samen met hen vorm ik een sluitend geheel, samen maken we een werkelijkheid waarin ieder zijn functie vervult. Elk stukje deelt in de voldoening van deze duidelijke, ordelijke wereld in harmonie.
-
Maar soms is het alsof er niets of niemand nog op zijn plaats ligt. Een schok van buitenaf, hoe klein ook, heeft de breekbare constructie overhoop gegooid waardoor alles onduidelijk wordt. Alle verbanden komen los of worden verwrongen. Innerlijke chaos is het gevolg.
-
En dan moet er weer gepuzzeld worden. Meestal lukt het om met dezelfde stukken mijn leefwereld te herstellen. Af en toe zijn er stukjes beschadigd of ze hebben een gedaanteverandering ondergaan zodat ze onmogelijk nog tot één geheel te smeden zijn. Dan moet ik op zoek naar vervangers om de zin en betekenis te herstellen. Of soms zijn ze zo waardevol dat ik probeer om de stukken weer te lijmen.
-
Een paar maal valt een stuk van de tafel, het komt terecht in een onzichtbare dimensie en verdwijnt voorgoed uit mijn wereld. Deze leemtes probeer ik in te vullen of te verdoezelen met de kleuren van mijn herinneringen.
-
Tja… er moet heel wat gepuzzeld worden in een leven.

vrijdag 11 maart 2011

Wind
-
thema 8: eekhoorns
-

woensdag 9 maart 2011

Weekboek - 28
-
Dit is een ouder stukje, geschreven in de dagen voor Kerst 2010.
Nu de lente in aantocht is, wordt het hoogtijd om het alsnog te plaatsen.
-
Ik hoor en lees het zo vaak: ik moet positief ingesteld zijn. Dat wil ik ook. Dat doe ik… meestal. Maar soms is het alsof er een zware deken van gelatenheid en weemoed over me heen ligt. Toch voelt het deken knus en warm aan. Ik voel me moe en koester me onder deze knusse laag die de werkelijkheid op een afstand houdt, haar impact afvlakt, haar geluiden doffer maakt… mij onverschillig maakt. Is het zwakte? Is het gebrek aan motivatie? Is het vermoeidheid, tekort aan energie? Zijn het de korte, donkere dagen? Ik besef dat dit eigenlijk niet hoort, dat dit geen 'aanvaardbaar' gedrag is. Toch heb ik het gevoel dat ik dit beter gewoon even laat gebeuren. Zo af en toe heb ik toch recht op een winterslaapje? Ik weet dat als de lente er weer is en de eerste warme zonnestralen mijn geest en hart verwarmen en verlichten, ik dan weer zal bruisen van het leven. Maar nu is het buiten grijs, in huis is het duister, de kaarslichtjes verstrooien een warme gezelligheid, een poes ligt opgerold te soezen in haar mandje, een andere ligt bij me op de bank en verwarmt mijn voeten. Laat me nu nog maar even…
-
Door de recente gebeurtenissen werd ik abrupt wakker geschud en ondertussen loopt mijn motor weer op volle toeren... en af en toe soms over zijn toeren. 

vrijdag 4 maart 2011

Wind
-
Ik blijf die windwijzers mooi vinden, dus ga ik er nog een tijdje mee door.
thema 7: vogels 2  
-

woensdag 2 maart 2011

Weekboek - 27
-
Mag ik jullie nog eens trakteren op een reeks ‘toevallige’ getalovereenkomsten?
Misschien herinneren jullie je nog mijn obsessie voor het getal 22.
De volgende merkwaardige reeks ontdekte ik in de dagen van het overlijden van mijn schoonmoeder.
-
Ze werd geboren op 22 april 1923. Ze stierf op 29 januari, precies om 23.32 u. (Let op de verwantschap met haar geboortejaar!). Haar begrafenis vond plaats op 2-2-2011. Tel de laatste drie cijfers bij elkaar op en je bekomt 2. Zo ontstaat een mooie rijtje van vier maal het cijfer 2 of 2x 22. Maar goed, ik geef het toe: dit is al wat ver gezocht.
Frappanter zijn de volgende verschijningen van het getal 22. Toen de priester mij het boek met ‘Eerste Lezingen’ gaf en het juiste blad aanduidde, zag ik, niet geheel tot mijn verwondering, dat deze tekst het nummer 22 droeg, en handelde over de kracht van liefde. Tijdens de rouwmaaltijd na de uitvaart zaten we met 22 familieleden aan tafel.
Daags na de begrafenis was ik oude documenten aan het sorteren. Tussen al deze paperassen ontdekte ik een oude factuur van het restaurant waar de rouwmaaltijd van de (inwonende) schoonmoeder van mijn schoonmoeder (en meter van mijn vrouw) plaats had. Met een lichtelijk onthutste blik van ongeloof stelde ik vast dat er 22 personen aangerekend werden.
-
Jullie mogen er van denken wat jullie willen, maar ik blijf zo’n overeenkomsten heel merkwaardig vinden…
-