woensdag 23 februari 2011

Weekboek - 26
-
De dag na de dood van schoonmoeder Tineke werd ik mij bewust van een raar gevoel. Het klinkt waarschijnlijk vreemd in de oren, maar het leek een beetje Nieuwjaarsdag.
-
Er was dat gevoel als na een feest tot in de vroege uurtjes met daaropvolgend een woelige slaap tijdens een veel te korte nacht. Met vermoeide ogen in een bonzend hoofd keek ik een beetje verweesd de dag tegemoet.
-
Er was eveneens een dubbel gevoel, dat samengaat met het afsluiten van een episode in het leven. Enerzijds was ik weemoedig en mijn gedachten waren vol herinneringen aan wat voorbij was; anderzijds had ik vaste voornemens en concrete plannen voor de komende tijd. Het was het begin van een nieuw hoofdstuk met enkele uitdagingen die toch ook onzekerheid en twijfel opriepen. Hoe zouden we omgaan met de veranderde omstandigheden, met het gemis?
-
En tenslotte was er het uitkijken naar de familiebijeenkomst, om in die geborgenheid nog even dankbaar om te kijken naar wat niet meer is. Een speciale dag die een mijlpaal vormt in onze eigen kleine geschiedenis en de tijd verdeelt in een 'voor' en een 'na'.
-

11 opmerkingen:

  1. Hoi Wim, het deed me goed om even van je te "horen" via mijn weblog. Je weet, ik draag je een warm hart toe...Weblog of geen weblog, ik hoop dat het je goed gaat, beter zelfs dus.
    Warme groet uit het nu koude Gouda.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Misschien een beetje laat maar alsnog onze condelances voor het overlijden van je schoonmoeder,ik lees nu eigenlijk pas de vorige posten,mijn excuses hiervoor,het kwam allemaal een beetje te dichtbij.Heel veel sterkte voor nu en voor in de toekomst,gr van ons

    BeantwoordenVerwijderen
  3. tja wim, dat verweesde gevoel zul je nog wel even houden en zeker wanneer je het goed met je schoonmoeder kon vinden...

    fijn wim om weer van je te horen en stukje bij beetje pak je de draad weer op en gaan het leven weer zijn gang,
    en geloof me wim..

    vergeten doe je haar nooit, maar de scherpe kantjes gaan er wel af hoor,

    écht waar, ik beloof het je.

    lieve groet,

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik kén het gevoel lieve Wim, alleen kan ik het niet in zo'n mooie woorden en zinnen beschrijven zoals jij dat doet. Ik hoop dat je het allemaal een plaatsje in je hart zal weten te geven en het verlies en verdriet je niet tegenhouden zal om nieuwe avonturen aan te gaan...
    Bedankt voor je schitterende reactie, vol medeleven, je heb er mijn hartje goéd mee gedaan...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Moelijk allemaal hé Wim.....het voelt zo onwerkelijk, en de werkelijkheid al net zo. Het is net alsof je in een soort droom leeft. Je lieve schoonmoeder Tineke is niet meer waar ze was maar toch altijd om jullie heen. Hoop ook zo dat je schoonvader het een plekje kan geven.

    En wat he schrijft over het gevoel van vaste voornemens en concrete plannen voor de komenden tijd..... een wonderlijke ervaring en voor mij ook herkenbaar. Het is net alsof er een sterke kracht naar boven komt [[een overlevingskracht] juist in zulke verdrietige en pijnlijke periode's in je leven. Misschien is dat juist wel weer het bijzondere in een mens...

    Wens jullie allen veel sterkte met de verwerking van dit enorme gemis.

    Het deed me goed je weer tegen te komen Wim, bedankt voor je lieve reactie.

    Lieve groet, Josephine

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dag Wim
    Ik las op het blogje van Walter dat je het moeilijk hebt. Het heeft misschien allemaal wat meer tijd nodig om verwerkt te worden, wees vooral niet te hard met jezelf en laat jezelf toe verdrietig te zijn, zou ik zeggen. Je bent volop aan het rouwen en dat is geen makkelijk proces. En vraag op tijd hulp als je voelt dat je echt te diep aan het zakken bent... Enfin dat is wat ik zou doen in jouw plaats. Ik stuur jou in elk geval nogmaals veel sterkte toe en wil je ook danken voor je lieve reactie op mijn blogje. Liefs,

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Het ene moment "is" ze
    het volgende "was" ze
    en het laatste is nu blijvend.
    Vaak zal je je afvragen
    "waar" zal ze zijn, je zal haar nog "horen", als je haar huis binnen gaat.
    Misschien "zie" je haar nog.
    Hoort allemaal bij het "laten gaan"
    tot het langzaamaan weg "sterft".
    En eens
    vervagen ook herinneringen
    enkel het gemis
    dat blijft...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Lieve Wim, ik hoop dat jij ondertussen alles toch een beetje aan het verwerken bent, en het verdriet een plaatsje in je hart kan geven... naast de onvergetlijke herinneringen aan haar...
    OT: bedankt voor je reactie, want daar had je een punt, een stérk punt!
    Vandaag begint de astronomische lente, als ik het goed heb. Misschien een goed begin van een nieuwe start in je leven? Ik hóóp het!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Het voelt goed om na lijden je familie te ervaren als bron van warmte en zekerheid.

    Liefs Wim, van mij.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Een vóór en een na, das duidelijk maar ik heb eerder 't gevoel van een eindpunt, in mijn situatie... ik ben nog zoekende, of zeg ik mss beter: aftastend!

    En Wim: Bedankt voor je lieve woorden!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Een warm, menselijk, maar ook af en toe droevig verhaal.
    Ik was zelf 12 dagen in het ziekenhuis, dan zie je rondom echt verdriet, eenzaamheid, pijn.
    Ik moet er nog een beetje van bekomen en ook mijn gezondheid nog een boost geven.
    Bedankt voor je bezoekjes en goede moed, vooral ook voor je vrouw.
    ria39

    BeantwoordenVerwijderen