woensdag 27 oktober 2010

Weekboek - 21
-
onsterfelijk
-
Mijn hand rust op een vergeelde bladzijde van het boek ‘De Aanslag’.
Ik had deze klassieker nog nooit gelezen, maar nu ligt het bij ons thuis vanwege de leesopdracht van GroteZoon. Buiten in de tuin is het frisjes, maar de uitnodigende stoel, wachtend tegen de muur in het moedige herfstzonnetje, verleidde mij tot een uurtje leesplezier.
Ik pauzeer even bij het einde van een hoofdstuk en laat mijn gedachten ontsnappen uit die beklemmende gebeurtenissen van de laatste oorlogsdagen. Ik staar naar mijn hand op het papier. Niets verhullend zonlicht vergroot elk rimpeltje uit tot een diepe kloof. Verouderen gebeurt meestal onopgemerkt, tot op ogenblikken als deze. Een vergelijking met de kasseistroken die ik een paar dagen geleden trotseerde op mijn stalen (euh… carbon) ros, hobbelt mijn gedachten binnen.
Ondertussen vermengen de letters rondom mijn vingers zich met 'de doorzonde schaduw onder de bomen' (deze heb ik van Mulisch!) tot een mengsel, dat op één of andere manier mijn diepere bewustzijn prikkelt. Deze hand: een stukje van het ‘huis’ waarin ik woon. Ooit zal dit tot stof vergaan. De oppervlakkige werkelijkheid van de huid van mijn hand lijkt niet meer dan een vlies dat een andere werkelijkheid omhult: een wereld vervuld met beelden, dromen en overvol van gedachten. En daartussenin ‘zweeft’ een bewust Zijn. Ik probeer even die sluier weg te trekken die over het raadsel van het leven ligt. Zoals zo vaak blijkt dat ook deze keer niet te lukken. Eén van onze poezen komt nieuwsgierig aan het boek snuffelen en verbreekt zo mijn gemijmer. De afgelopen minuten van bespiegelend peinzen, verdwijnen in de tijd, terwijl de late herfstzon nog steeds pagina vierentachtig overspoeld met haar gloed.
Nu ik opnieuw opga in het verhaal dat in mijn handen ligt, realiseer ik me dat sommige overpeinzingen van de geest niet vergaan. De onderhuidse gedachtenwereld van schrijvers komt bijvoorbeeld via zonverlichte, bedrukte bladzijden weer tot leven. De scheppingen van de geest zijn beter bestand tegen de tijd dan de hand die hen neerschrijft. En misschien staat de geest zelf, los van de tijd.
-

11 opmerkingen:

  1. ik ga dervoor dat de geest los staat van tijd wim...

    laat hem lekker vrij zweven, en geniet van alles wat er op j e pad komt,

    een lieve groet,
    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een prachtige beschrijving....ik denk er nog even over na

    BeantwoordenVerwijderen
  3. hopelijk staat de geest los van de tijd...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. met plezier geschreven en je hebt gelijk Wim...het geestelijke is veel taaier als het lichamelijke.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mooi om zo even op te kijken van je boek en je gedachten te laten gaan. Even mijmeren, wat nadenken, de poes een aai geven en dan weer verder lezen.....

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Had iets geschreven wat even anders moest, vandaar het vorige...

    Mensenlief....Wim, dit weekboek, week 21 heb ik meerdere malen doorgelezen. Het boeit me enorm...de wijze waarop jij dit beschrijft vind ik geweldig!!! En ik heb het al eens eerder geschreven dacht ik, maar als jij een boek zou schrijven, kocht ik het meteen en denk dat ik mijn nachtrust er voor over zou slaan;~)

    Zoals lucht de atmosfeer is van het lichaam,
    zo is tijd de atmosfeer van de geest.

    Wie jouw tijd bezit, bezit jou geest,
    Neem bezit van je eigen tijd,
    en je zult je eigen geest herkennen...

    Twee uitspraken die ik elders tegen kwam, ik vind ze mooi.

    Mijn dag was mooi, de nacht mag komen, om met Paulo Coelho te spreken, hopelijk voor jou ook...

    Lieve groet, Josephine

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Kostbare minuten van mijmeren over de sterfelijkheid, hoewel sommige scheppingen van de geest de tijd doorstaan en nimmer de hand die hen neerschrijft, nooit degene die ze bedacht. Een mooi geschreven tekst Wim.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Mooie bespiegeling, Wim.

    Was jaren geleden een groot liefhebber van Mulisch werk, maar De aanslag heb ik nog altijd niet gelezen. Heb het boek onlangs voor 'geen geld' gekocht in de kringloopwinkel en zal er eerstdaags eindelijk eens in beginnen te lezen.

    Groetjes,
    Renaat

    BeantwoordenVerwijderen