woensdag 3 maart 2010

Weekboek

hoofdstuk 8

Een mens heeft een persoonlijkheid: karakter, overtuigingen, gevoelens, eigenaardigheden.
Maar waarom houden we zo krampachtig vast aan die persoonlijkheid?

Mijn gevoel van identiteit haal ik uit de wisselwerking met de uiterlijke wereld. Het is moeilijk om het ‘innerlijke’ te begrijpen of te omschrijven. Daarom maak ik een voorstelling van mezelf, aan de hand van mijn effect op de uiterlijke wereld. De wereld die ik rondom me schep, werkt als een spiegel waarin ik me herken. Het beeld dat ik zie is het ‘ik’. Als er gevraagd wordt om me voor te stellen dan ga ik dingen zeggen als: ik ben 50 jaar, ik ben gehuwd, ik heb een zoon, ik heb een huis, mijn hobby’s zijn…, ik ben lid van…, mijn job was…

Ik ga op zoek naar bevestiging en waardering via het werk dat ik doe (en het bloggen, hihi). Ik omring me met allerhande bezittingen waartussen we ik me goed voel en die mezelf en de anderen tonen: 'kijk, zo ben ik'. Ik probeer bij een groep te horen, vrienden te maken, want dan voel ik me veilig en aanvaard. Ik vorm overtuigingen en houd daar aan vast om mijn gevoel van identiteit niet kwijt te raken. Daarom probeer ik mijn persoonlijkheid (of ego) ten alle tijde in stand te houden. Veel handelingen, gevoelens en gedachten dienen ter verdediging van dit ‘ik’-gevoel.

Als ‘iets’ al mijn aandacht heeft, dan ga ik daar zo in op, dat ik al de rest (een beetje) vergeet. Dan ben ik er echt ‘vol’ van. Zoals dit Weekboek. Wat ik schrijf kan dan ‘heftig’ overkomen. Als ik oudere teksten nog eens lees, dan denk ik: ‘Wim jongen, je was hier weer flink op dreef…’  Niet verwonderlijk dat dit soms (eerlijke) felle reacties uitlokt. En voor ik er erg in heb, manifesteert mijn ego zich via verdedigingsmechanismen: ‘Nee, helemaal niet!’ of ‘Ja, maar…’.

Mijn ego ervaart wat een gedachte, een emotie, een handeling kan veroorzaakt. Ik beoordeel de gevolgen, denk na, maak aanpassingen. Zo evolueert mijn bewustzijn, stap voor stap, via het ego. Het ego is het middel, de drijfveer tot evolutie.

Maar dan geef ik mijn ego een schop onder zijn… . Ik probeer mijn aandacht te verplaatsen naar de hoofden van de lezers. Bekijk mezelf van daaruit. Dat werkt relativerend. Dat schept begrip voor de ander, zonder die daarom gelijk te geven. Met een innerlijke glimlach, lach ik liefdevol met mijn ego. De verdedigingsmechanismen vallen stil, mijn ego trekt zich stilletjes terug. En het vreemde is, dat deze overgave goed aanvoelt. De verdedigingsmuur is verdwenen. Het licht kan weer volop naar binnen en ook naar buiten, de Verbinding is hersteld.

Het loslaten van het ego betekent dat ik niet meer meegesleurd word door wat het ego ervaart. Dan beschouw ik het ego van op een afstand, als intens meelevende toeschouwer. Mijn ego is er nog steeds, maar het heeft niet langer behoefte aan bevestiging. Dit streven wordt vervangen door een innerlijke rust en een gevoel van innerlijke zekerheid. Dat komt omdat ik me richt naar mijn diepere Zelf. De aandacht is naar binnen gericht in plaats van naar buiten. Niettegenstaande het ‘naar binnen gericht zijn’ ervaar ik liefde voor elk schepsel en ieder mens, leef ik met het bewustzijn dat iedereen in essentie gelijk is.
Ik ben dus niet mijn ‘ik’, maar Dat wat in mijn ‘ik’ bewust is. (pffff, ingewikkeld allemaal)
Jammer dat ik ook telkens weer die verbinding kwijtraak bij het opduiken van problemen die mijn ego aanvallen. Dan moet ik weer werken om die innerlijke rust te herstellen.

De woorden van steun en bewondering, de aandacht, de bevestiging of kritiek… werken motiverend voor mijn persoonlijkheid. Door deze motivatie haal ik het beste uit mezelf. Daardoor ontwikkel ik en ga ik verder op mijn pad, met mijn eigen mogelijkheden en op mijn eigen tempo, tot ik ‘verlicht’ ben en een volmaakte uitdrukking word van het Leven, van Alles Dat Is… en mijn ego kan loslaten zonder er afstand van te doen. (In één leven lukt dat niet,... maar dat is een onderwerp voor een andere keer). Het gaat erom mijn innerlijke hogere Zelf op een heel persoonlijke manier tot uiting te brengen in de uiterlijke wereld.

Mijn ego is al bang voor jullie reacties :-)
© wim22

21 opmerkingen:

  1. Mijn meest genadeloze reactie ooit :

    Tja Wim, tisnie anders....
    Evengoed welterusten dan maar. (hihihi)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ik begin te lezen en denk, 'heeee, wimmeke, niet veralgemenen!' ;-))

    tot ik verder lees en ja, daar kan ik mij wel in vinden!

    al-1
    dat is waar het om draait? :-))

    dit is een heel interessant hoofdstuk in je weekboek, wim!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Even serieus nu; Een heel mooi stuk met boeiende illustratie.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. van mij moet je niet bang hebben, ik zie eigenlijk mezelf er een beetje in....

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Duidelijk. Ik zie trouwens niet in waarom dat in 1 leven niet zou kunnen (je bent al een mooi eind op weg). Er is tijd genoeg om de Jannen (ego's in de terminologie van Jan van Delden) te passeren?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. je ego aan de kant zetten en lekker door het leven wandelen, maar niet alleen toch:-)
    dat is zó ....
    zo...
    nu ja... het is zo alleen :-)

    om steeds maar tegen je egan aan te kletsen :-)

    wim, ik denk dat in elke mens een strijd soms woedt met z'n ego,
    onderga 'm, bezie 'm geniet met', en aanvaard,
    stop vechten ... rollebol met dat ego :-)

    ik vind het knap dat je het zó mooi kunt omschrijven,
    dat zegt me meer dan wat ook, en je plaatjes zeggen het hélemaal :-)

    lieve groet en een fijne dag wens ik jou

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Open en eerlijk, en bovendien héél knap geschreven, Wim. Heb het met stijgend genoegen gelezen en ik wou dat ik het ook zo mooi verwoorden kon...
    Maar hé, daar hebben we jou voor!

    Voor jou:

    Hij keek toevallig even in haar richting, ohoh
    Ze glimlachte en nam een sigaret, een sigaret
    Ze scoorde want hij gaf direkt een vuurtje
    En in gedachten lag hij al met haar in bed

    Hij vroeg haar of ze zin had om te dansen, dansen
    Want er startte net een knaller van een plaat, een hele fijne plaat
    Ze kende het, het was de ego-boogie
    Dat is de plaat waarop de ego-boogie staat

    Ze dansten lekker op de ego-boogie, boogie
    Hij gaf haar kleine likjes in haar nek, likjes in haar nek
    Z’n handen op haar rug voelden geen sluiting
    En dat vond hij wel helemaal te gek

    De ego-boogie draaide naar z’n einde, ohoh
    En glimlachend offreerde hij een drink, hij haar een drink
    Hij dacht ‘wat drank en wat boogie maakt haar losser’
    Jawel, ik heb mijn hand al stevig op de klink

    Hij dacht ‘nu gaat het grote feest beginnen’
    Maar ze verdween al voor er iets begon, voor iets begon
    Ze zei nog wel ‘misschien tot volgend weekend’
    Want de ego-boogie is een feuilleton
    De ego-boogie is een feuilleton
    De ego-boogie is een feuilleton
    © De Nieuwe Snaar
    *wink, big smile*

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Dag Wim, toen ik begon te lezen dacht ik Goed op dreef jongen. Maar dit alles ben Jij he.Ik vind het helemaal niet moeilijk om te volgen. Een mens creeërt een eigen wereld en als men daar aan raakt komt alles tot opstand. Wat ik uit je woorden haal is dat je een man bent met overtuiging en een doel in het leven. Niet iedereen zal dat waarderen dat kan ook niet.
    Maar voor zulk schrijven heb ik ook respect.
    Heel af en toe tracht ik dat ook te doen, om een bepaalde doelgroep aan te spreken. Maar ik krijg dan wel eens de al dan niet goed gemeende kritiek dat het zwaar is. Ik doe het dan ook niet altijd maar beperk mij. Waarom? tja ik is ook ik. Jouw teksten gaan diep, diep in jezelf maar ook diep in een begrijpende mens.
    Hou het zo wil je ... ik volg.
    Een welgemeende zonnekesgroet .

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wij zijn natuurlijk van een andere generatie,
    maar ik begrijp wat je bedoelt.
    Alhoewel ik je kan bijtreden, is de manier
    waarop ik dit beleef enigszins anders.
    Mijn bron is het Evangelie, en "wat je voor de
    de minste van de mijnen hebt gedaan..."
    Hoe meer we voor de anderen doen des te minder
    last hebben we van dat ego.
    Zo ervaar ik het toch.
    De "ander" nodigt je uit het beste van jezelf te geven.
    Wat die stilte betreft, ik hou van de stilte (in huis). Maar de stilte binnenin die heb ik
    helaas nog niet gevonden.
    Er is dus ook bij mij nog werk aan de winkel.

    Ik hoop en wens dat dat je in dit leven kunt
    waarmaken wat je doel is, want, lieve Wim,
    we hebben maar één leven.

    ria

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Mooi geschreven. Toevallig heb ik gisteren met deze materie gewerkt (Osho), zeer indrukwekkend en ook ingewikkeld. Maar door jou op een manier beschreven die voor mij duidelijk is. En wat niet in dit leven kan, komt weer op je pad in een volgend. Helemaal mee eens.

    Groet Roelien

    BeantwoordenVerwijderen
  11. boeiende lectuur;

    ieder heeft wel eens last van zijn ego, niet?

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik ben helemaal met je mee Wim.
    En telkens we het denken allemaal op de rails te hebben is er toch weer iets dat ons "ik" even doet wankelen, kunnen we terug op zoek naar die innerlijke rust ... Een blijvende strijd als je het mij vraagt. Daarom zijn we vermoedelijk ook "mens".

    Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Daar zeg je iets: dit is een keimoeilijke opdracht, al spreek ik hier voor mezelf want ik sta er voor om dit te gaan doen. Toeval, nee, jij schrijft er vandaag over: ik was er gisteren intens mee bezig om dit alles in te zien en dan in stapjes beginnen toepassen.
    Mijn ego is ook bang (aiai)

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Een "ego" is (voor mij) geen vaststaand feit.
    Het is soepel, kneedbaar, kan veel kanten uit.
    Mijn ego evolueert soepel en vloeibaar met mij, als de mens die ik ben, mee.
    Ik zou ook niet willen dat mijn ego nog gelijk was aan, zeg maar, twintig jaar terug.
    Ik was dan iemand anders dan waar ik nu naartoe gegroeid ben.
    Niet beter, niet slechter; anders.
    Soms denk ik dat ik bijna ben, zoals ik eigenlijk wil zijn, maar dan weet ik (voel ik) dat ik nog, en weer opnieuw een weg te gaan heb.
    Het is zo jammer dat ik pas klaar ben als ik aan het eind sta.
    Als ik al aan het eind mag geraken...
    Pas dan zal ik zijn, wie ik al die tijd worden wil, maar dan sluit de deur.
    En of ik dan, met dat bereikte ego, in een volgend leven terechtkom?
    Dat kan niemand mij vertellen.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. mijn ego.
    het hoort bij m'n thema van de komende week.
    ego klinkt vaak als een vies woord, gebruikt in egocentrisch, egoïstisch,ik-gericht.
    maar toch hebben we ons ego-tje nodig om hier op aarde te kunnen leven.
    het ego loslaten, dat komt wel, maar nu nog niet:))

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Wim... wat heb je dit van begin tot t end onzettend goed verwoord.
    Het is alsof ik mezelf lees.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Och man, niet bang zijn! Je schrijft het zo mooi op. Ik wil er vanalles op zeggen, maar ik weet niet hoe en wat. Jij kunt heel mooi verwoorden. Mooi mens! Ben blij dat ik je ontdekt heb.. en als schrijf ik zelf even niet zoveel, ik blijf hier wél lezen!
    We moetren niet zo krampachtig zijn he, maar we doen dat niet alleen zelf, ook onze omgeving drukt ons steeds in een hokje, dat zit me weleens dwars want hoe kun je zo veranderen(en dat doe je sowieso immers) dan?!
    Dus ook naar anderen steeds weer kijken met een open mind?!
    Ik zag aan de zijkant een stukje uit Siddharta, tijdje geleden hebben een aantal mensen tegelijkertijd ongeveer dat boek gelezen en er over gediscusierd bij Plato.
    groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Wijs, wijs, wijs. Doortimmerd, doordacht.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. ZO dit is een stuk wat mijn ego even naar beneden trekt, eventjes maar hoor.
    (Glimlach)Ik begrijp er niet alles van Wim, maar weet wel dat wanneer het ego groter is dan het gevoel er iets fout zit.

    Je gebruikt ook het woord "maar" in bepaalde zinnen.
    Voor mij brengt het woord "maar" vaak ongeloof mee.
    B.v: ik vind jou lief, maar enz enz.
    Zou jij daar eens over willen schrijven?

    BeantwoordenVerwijderen
  20. bovenstaande vraag heb ik je gesteld om een persoonlijke reden.
    Misschien wil je dit
    http://binnenste.web-log.nl/mijn_gedachten/2009/08/meegroeien.html eerst eens lezen voor je reageert.
    Ik hoop dat je dit niet als vervelend ervaart.
    lieve groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Dag Wim,
    Er bestaat een praktische manier om jeZelf terug te vinden . Je kunt er de aandacht tegelijktijd zowel naar binnen als naar buiten mee richten. In feite wordt buiten op die manier binnen. Men noemt het ook "het één meter pad". Volgens mij is het de snelste weg naar huis. Maar .... geloof mij niet !
    Probeer het uit.
    Groet,
    Marc
    http://www.headless.org/experiments-video.htm

    BeantwoordenVerwijderen