woensdag 10 februari 2010

Weekboek

hoofdstuk 5
(een beetje een héél erg lang stuk, een echt 'hoofd'stuk dus... )
Herkennen jullie dit ?

Zoon volgt les bij een lieve en heel goede piano-lerares. Om verscheidene redenen hadden we regelmatig persoonlijk contact. Vrouwlief belde haar ook enkele keren op. Het is iemand waar we een goed gevoel bij hebben. Vooral P mag haar heel graag en hun gesprekken zijn dan ook niet bepaald van korte duur… Vooral tijdens het najaar van 2008 was er geregeld contact.

De laatste jaren blijven we veel thuis en de uitstapjes en boodschappen gebeuren in de dichte omgeving. Maar tijdens dat zelfde najaar trokken we er toch enkele namiddagen op uit, naar iets verder gelegen plaatsjes.

Een eerste was Brugge (50 km van onze woonplaats). Vrouw loopt graag eens binnen in één bepaald decoratiewinkeltje en dat was dan ook het eerste waar we een kijkje gingen nemen - ik volgde gedwee -… En wie stond daar ook te snuisteren: ‘juffrouw van piano’. Ze had behoefte om er eens ‘uit’ te zijn en koos voor Brugge, want dat was al weer een tijd geleden.
“Wel, wel, wie zien we hier nu, dat is toevallig zeg…”

Het moet, denk ik, twee weken later geweest zijn, toen we er op uit trokken naar Ieper (30 km van ons huis). In twee weken tijd waren de interesses (en ook de volgzaamheid...) nog niet veranderd en dus waren we wederom wat spulletjes aan het bewonderen. Bij het verlaten van de winkel - ik moet het jullie al niet meer vertellen maar doe het toch - bemerkten we het ‘koppie van juffie’
“Oh, maar kijk nu toch ‘ns, we lopen mekaar weeral tegen het lijf, wat een aardig toeval!”

We zijn weer enkele weken verder. Boodschappentijd in het nabij gelegen winkelcentrum in Kuurne (5 km van onze woonstede). We rijden buiten met ons gevulde winkelkarretje, in de richting van de parkeerplaats. En wie komt daar nu net aan met haar boodschappentas - ’t is te gek voor woorden, maar hier komen ze niettemin - onze piano-lerares!
"Hahaha, hihihi, we mogen niet buiten komen of we zien elkaar, wat een toeval toch!"

Meer dan een jaar later. In het hoofd van ‘gouden lepeltje’ broedt het idee om een berichtje te schrijven over synchroniciteit - een eigenaardige en onverklaarbare reeks toevalligheden.

Toevallig had ik dit woord opgemerkt tijdens het doorbladeren van één van mijn oude boeken. Ik herinnerde me de, hierboven neergeschreven, toevallige reeks ontmoetingen met juf. Dat leek me wel iets om even aandacht aan te besteden.

Eén dag later. Vrouw kwam thuis. Ze vertelde me van de vergadering waar ze ’s namiddags heen moest. Vervolgens zei ze dat ze op de hoek van diezelfde straat - in een filiaal van onze bank waar ze eigenlijk nooit komt – vlug even wat geld en rekeninguittreksels uit de muur haalde. En dan kwam het onvoorstelbare... 
“Je raadt nooit wie ik toevallig gezien heb in de bank...”

Hmm,… dat had je maar gedacht… jullie mogen ook één keer raden…

Synchroniciteit  een eigenaardige en onverklaarbare reeks toevalligheden.
Een zich herhalende merkwaardige samenloop van omstandigheden. Een zinvol toeval.

Wat weten we over synchroniciteit ?

Volgens Carl Jung is synchroniciteit een niet-oorzakelijk verbindend principe dat in het universum werkzaam is. Niet-oorzakelijke gebeurtenissen zijn gebeurtenissen waartussen geen zichtbaar verband bestaat en die elkaar op geen enkele manier kunnen beïnvloeden. Maar voor de betrokken personen kunnen ze belangrijk en zinvol zijn.

Er zijn twee belangrijke kenmerken. Ten eerste is het resultaat van zo’n toeval meestal prettig en het vervult de verlangens of behoeften van de betrokken persoon op dat moment. Ten tweede wordt de mate waarin deze toevalligheid zich voordoet, beïnvloedt door de geestestoestand. Ze gebeuren niet als je het wilt of als je er te veel mee bezig bent. Ze komen meest voor op momenten dat je je laat meedrijven met de stroom, als je in een ontspannen toestand bent.

Hoe komt het nu dat dergelijke gebeurtenissen plaats vinden ?

Ik probeer even de achterliggende werking te schetsen, tenminste zoals ik ze heb begrepen (dat belooft niet veel goeds...). Er zullen ongetwijfeld meerdere theorieën over bestaan, maar dit is de versie die ik (graag) geloof. Misschien ben ik weer te naïef. Allemaal de schuld van dat Kind in mij!

We zijn er ons niet van bewust dat we deel uit maken van een groter ‘levend’ geheel.
Probeer het universum te zien als een levend wezen. Dit organisme brengt de elementen, waar haar bewoners op een bepaald moment (onbewust) naar verlangen, in hun omgeving.
Vergelijk het met ons lichaam dat stoffen aanvoert naar de cellen omdat ze die, wegens een bepaalde toestand, nodig hebben.
Als de cel bewust zou zijn, dan denkt ze wellicht: ‘aha, dat is ook toevallig, dit had ik nu juist nodig’. Maar ze beseft niet dat ze deel uitmaakt van een groter organisme, het lichaam, dat er alles zal aan doen om die cel te bevoorraden. Dat moet, als het lichaam ook zichzelf in stand wil houden.
Daaruit kunnen we afleiden dat, wat wij een reeks toevalligheden noemen, eigenlijk gewoon de werking van het universum is.
Opgelet echter: je moet er gewoon voor open staan, zonder te 'willen' vanuit het ego. Vaak zijn het personen of zaken waarvan je niet beseft dat ze je verder kunnen helpen. Als wij juf piano willen ontmoeten als we ergens in een stad rondlopen, dan zal dat hoogstwaarschijnlijk niet lukken. Daarom zijn het ook 'toevalligheden' hé...
Het universum levert de elementen waar de mens (in dit geval onbewust) behoefte aan heeft.
Prachtig toch?

Dit was het einde van het bericht. 'Was'... want ik voeg er nu nog een stukje aan toe.
Nee, we hebben haar niet nog eens gezien (hihi), 't is iets anders nu.

Al enkele maanden kriebelt het:
"zou ik niet eens beginnen met tekeningen maken, als illustratie bij mijn schrijfsels?"
In mijn gewezen job maakte de intrede van de computer een einde aan de handenarbeid.
Enkel in mijn vrije tijd nam ik nog potlood en penseel ter hand, wat resulteerde in... 'bijna nooit'.

Vandaag staat hier een heel voorzichtige en schuchtere eerste poging.
Dit beeld had ik in mijn hoofd bij het schrijven van voorgaande toevalligheden. Het is niet meer dan een schets, klein (20 x 20 cm), met zwart conté potlood.
Ik ben er niet helemaal tevreden mee, moet nog mijn 'stijl' ontdekken, maar ik moet ergens beginnen. Wanneer en hoeveel er nog zullen volgen? Geen enkel idee van, ik zie wel.
Het is gewoon een manier om wat ideeën op papier te krijgen om dan later, ooit, misschien eens om te zetten in het 'grote werk' (haha).

23 opmerkingen:

  1. "Het universum levert de elementen waar de mens (in dit geval onbewust) behoefte aan heeft.
    Prachtig, toch?"

    wonderlijk is het! :-))

    en keer op keer 'lukt' het!
    't is nog nooit fout gegaan!
    wonderlijkerdersterder dan wonderlijk! :-)))

    knappe tekening, wim!
    ik hoop dat je hierin verdergaat want ik ben fan van het eerste uur! :-))

    BeantwoordenVerwijderen
  2. wowwwww
    wim, ja ik gelloof daar in want toeval bestaat niet......
    het heeft inderdaad zin,
    maar welke...
    dat zal je binennkort ook wel duidelijk worden, al kun je je soms ook schromelijk vergissen en denk je te zien....
    wat je wilt zien, maar was het er niet.....
    als ik niet duidelijk ben mag je me mailen......

    :-)))

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het hek is van de dam..Wim gaat tekenen!
    Nu kan ik mijn weblog op gaan heffen!!
    (werpt zich huilend op de grond!)
    Fantastisch leuk Wim, prachtige tekening ook! Absoluut weer op pikken dus! Verhaal spreekt me ook erg aan, want ook in mijn leven kom ik het regelmatig tegen...
    Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  4. het is natuurlijk puur toeval, maar de vraag is dus bestaat dat, daar ga ik eens over denken....

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dàt heb je raak beschreven Wim, en ik ben het in grote lijnen met je eens. Geloof in iets is een prachtig ding, de mens kan niet zonder vrees ik.
    Genóten heb ik weerom van je prachtige schrijfsels en ik hoop bovendien dat je met dat illustratiewerk verder zal gaan!
    OT: ik vergééf het je, maar het mag niet té veel gebeuren dat je zo weinig woorden voor me overhebt!
    *wink, big smile*
    Merciekes hoor, voor de fijne verjaardagswensen!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dag Wim. Het haha achter het grote werk staat daar niet op zijn plaats! ook al meen jij dat het een schuchtere poging is toch is dit al meer dan geslaagd.
    Toeval bestaat niet ... het overkomt ons.
    Ik geef je gelijk dat je het niet in de hand kan werken, als je het wil gebeurt het nooit, haast nooit.
    Want ik heb van die toevallige toevalligheden ontdekt die ingenieus bedacht bleken te zijn.
    Maar dat het geleid wordt uit een universum is wel heel zeker.
    Je verhaal versterkt alleen mijn vermoeden.
    Een zonnekesgroet,die je mss eens kan illustreren? ! ;-)))
    liefs ook!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Dacht ook aan het woord serendipiteit Wim.
    Ik zou zeker verder gaan met schetsen, tekenen en er zuinig op zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. dus zowel tovenaar met woorden als met het potlood
    en wat nog????
    tja toeval
    ik zat zo eens op een godverlaten strand
    heel alleen met zoontje en man
    niemand rondom ons
    en opeens
    jajaj
    één van mijn leerlingen
    verdorie had ik daarom meer dan 1000km gereden ?????????????????????????
    hihihi

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Werkelijk een prachtig gewaarwording, dat het universum inderdaad de elementen levert waar de mens behoeft aan heeft. Het zit zo knap in elkaar allemaal.

    En ik bewonder je volgzaamheid;~) weinig mannen hebben dat in zich.

    En VOORAL doorgaan met schetsen, schilderen of wat dan ook Wim. Pak een groot vel papier of doek, denk er niet te veel bij na, en laat het gebeuren. Misschien lijkt het in eerste instantie niet jou stijl maar dat ben jij dan wel, zo ontdek je dat als het ware. En wat je hier laat zien, volgens jou als voorzichtige en schuchtere poging, jeetje... niet onzeker zijn hoor, het is geweldig wat je neerzet, erg knap!!!

    Een fijne dag verder,
    Lieve groet, Josephine

    BeantwoordenVerwijderen
  10. het Universum IS een levend wezen waarvan wij deel uitmaken, precies zoals je het schrijft en gelooft.
    Zo ervaar ik het ook, dingen komen en gaan op het moment dat het noodzakelijk voor je is, op het moment dat je wezen groeit, maar vaak weet je dat pas achteraf; dat "het" zo moest zijn...
    Het Univerum is een gegeven, een staat van zijn, en laat eigenlijk ook refelcteren wat we al in ons hofd hebben. Een goed voorbeeld is dat als een vrouw zwanger is ze overla andere zwangere vrouwen tegenkomt. Iets waar je anders niet op let. Of je rijdt in een blauw volvo, niet eerder in de gaten gehad dat er zoveel blauwe volvo's reden...
    Ben je "in love", opeens zijn er heel veel in die stemmig.
    Wat je in gedachten hebt, (wat je geeft) komt naar je toe.
    Een andere voorbeeld waar ik ook mee te maken heb is het volgende;
    Ik geef mensen in het verkeer (mijn werk) graag voorrang, ik stop al gauw voor een voetganger of een fietser, geef een vrachtwagen de ruimte. Het wordt altijd beloond door iets anders, ergens laat iemand mij voorgaan, iemand laat mij er zomaar ineens tussen, terwijl anderen zeggen: "benieuwd hoe lang je hier met wachten", ik weet al dat ik er zo tussen mag... Omdat ik het zelf zo doe, en zo denk en daarom gebeurt het ook zo. Het is iets wat ik al zolang, zolang weet en zo leef. Met het besef dat niet zomaar is, dat alles wordt "gestuurd", en dat het Universele ons op elk moment het goede stuurt wat dan nodig is, zelfs al ervaar je het niet als "goed", op dat moment.
    Exact hetzelfde zoals, jij het schrijft, met ons lichaam, dat in principe zelf herstellende is.
    En zo nu je tekeningen. Waarschijnlijk is er nu een tijd dat je weer iets oppakt, zoals je soms iets jaren laat liggen en dan opeens IS het er weer.
    Het is eigenlijk allemaal niet te benoemen. Het is veel meer een gevoel en af en toe een "weten".
    Openstaan voor dingen is wel het allerbelangrijkste om wat je schreef, Wim, te kunnen en vooral te mogen ervaren.
    met en lieve groet

    BeantwoordenVerwijderen
  11. toeval levert vaak de bijzonderste ervaringen op:))

    hier kwam "bij toeval"mijn lang vergeten etspen "uit de lucht"vallen.
    zou ik hiet ook iets mee moeten.
    er zat ook een grafietstift bij, die pak ik eerst maar, denk ik:))

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Toeval bestaat niet! Voor alles is een reden. Je postjes mag je toevallig wel meer illustreren met eigen tekening hoor. Heel knap. Je bent duidelijk een man van vele talenten.
    Wat je reactie betreft: dat wandelen zou ik toch een kans geven. Ben er zeker van dat je je vrouw kan overhalen. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Je bent een boeiende schrijver Wim, je laat nadenken, je blog heeft inhoud, het kan geen toeval zijn dat zoveel mensen aangesproken worden door je blog vol verrassingen, ja, het Universum is vaak te groot om te bevatten maar er is één grote doorgaande lijn, of cirkel, zoals je wilt en we hangen daar allen aan.Droom je vaak over it soort dingen? Jung kan je ook daarin de weg wijzen hè.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ik vind het wel goed dat je daar over schrijft: ik vind dat zelf ook zo. Voor mij bestaat toeval ook niet, al kan je het niet forceren.En het is meestal op een moment dat je het echt niet verwacht.
    Zou het toeval zijn toen ik je vorige post las, dat mijn computer
    sh*t zei. Ik weet niet in wat mijn computer gelooft haha. Ik vond het een grappig postje :)

    BeantwoordenVerwijderen
  15. volgens mij heeft alles een reden ,ook dus toeval

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Wat leuk om hier over synchroniciteit te lezen, ik heb een opleiding gedaan in jungiaanse psychologie:))Bijzonder boeiend en ben zo blij dat ik dat heb kunnen doen
    En een prachtige tekening zeg! Kan me helemaal herkennen in het feit dat je op een gegeven moment amper meer tekent...tekende en schilderde zelf ook bijna altijd maar komt er nu nooit meer van...
    Als ik dit zie. begint het weer te kriebelen!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Dag Wim,
    Fij dat ik bij jou nu kan lezen over die synchroniciteit. "Toevallig" zat ik er deze week veel aan te denken. Dit nav diverse gebeurtenissen de afgelopen dagen. Bijzonder.
    Dat tekenen van jou moet je echt mee doorgaan, prachtig. En volgens mij is dit weblog ook een goed podium om dat tekentalent aan ons te laten zien!

    BeantwoordenVerwijderen
  18. een heel mooi stuk, wim

    soms lopen dingen zo toevallig dat het geen toeval meer kan zijn... nu weet ik dat ik daar de term synchroniciteit kan opplakken. maar het blijft toch eingenaardig toevallig, niet? ;-))

    "Toeval is God's manier om anoniem te blijven..." (einstein)

    BeantwoordenVerwijderen
  19. ...en de tekenaar geeft teken van talent...
    knap werk!

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Wel een heel bijzonder verhaal vind ik.
    Misschien heeft het een reden die je nu nog niet kunt zien.
    Ook ik maak wel eens mee dat je aan iemand
    denkt en dat die niet lang daarna telefoneert.

    Met mijn man heb ik dikwijls dat een van ons beiden iets zegt, terwijl de andere juist aan hetzelfde denkt.
    Maar dat zal wel het gevolg zijn van bijna 45
    jaar huwelijk.

    Ik heb nog een ander middel, dat voor velen
    belachelijk zal klinken, maar voor mij niet is.
    Soms stuur ik mijn engelbewaarder (bij manier van spreken)over zee,
    waar drie van onze kinderen en kleinkinderen wonen.
    Als ik weet dat ze het moeilijk hebben, ziek zijn enz.
    Nu dacht ik dat ik hierin alleen ben, maar nog
    niet zolang geleden hoorde ik iemand vertellen
    die hetzelfde deed.
    Engelbewaarders communiceren namelijk met elkaar
    zonder woorden...
    Velen zullen dit kinderachtig vinden, maar
    ik heb al ondervonden dat het helpt.

    Wat nu die kleine schets betreft, Wim,
    ik vind hem heel geslaagd, vriendelijk en warm.
    Noch veel succes ermee.

    groetjes,
    ria39

    ps. ja, ik ben een gelukkige en dankbare mens,
    dat maakt me vreugdevol en blij...

    BeantwoordenVerwijderen
  21. nog veel succes en niet noch (sorry)
    ria39

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Wat ik vaak meemaak, is juist als ik ergens aan denk, dat ik het dan of meemaak of dat er iets gebeurt of een ontmoeting.
    Heel vreemd, alsof je toch met je gedachten onbewust invloed uit kunt oefenen op het gebeurene.

    Wat die pianojuf betreft. Wat ook meespeelt is als iemand een prominente plek in je geest inneemt dat die persoon je dan pas goed opvalt. Zoals als je nieuwe vriend een gele auto heeft, dat je dan ineens overal gele auto's ziet opduiken.



    assyma

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Hmm, zou het dan toch geen toeval zijn dat ik via klaprooske hier kwam lezen?
    Je tekening is mooi, het brengt bij mij gevoelens over de tweestrijd die ik onlangs heb gehad.

    BeantwoordenVerwijderen