Weekboek - 24
-Ik ben er terug.
Ondertussen is vorige week mijn schoonmoeder overleden op 87-jarige leeftijd.
-
De volgende maanden zal hier regelmatig een bericht verschijnen in verband met haar overlijden. In de periode rond die gebeurtenis gingen er heel wat gedachten en gevoelens door mij heen, vele daarvan hadden onvermijdelijk te maken met afscheid nemen, leven en dood.
Om al die verhalen wat te kunnen plaatsen, vind ik het beter om in het kort een beetje achtergrondinfo mee te geven.
-
Mijn vrouw is enige dochter. Ze werd pas geboren toen haar moeder 38 was.
Vier jaar na ons huwelijk, toen we nog op een appartement woonden, kwamen we te weten dat er een stuk bouwgrond te koop gesteld zou worden. Het was het enige overgebleven stuk in een straat met huizen die al 20 tot 30 jaar geleden gebouwd werden. Die straat was de straat waar haar ouders woonden, waar mijn vrouw opgroeide en leefde tussen haar derde en negenentwintigste jaar. De bouwgrond lag recht tegenover haar ouderlijke huis! Vrouwlief keek, zonder het te beseffen, al 25 jaar lang uit over het stuk grond waar ze ooit zelf haar thuis zou opbouwen!
-
Begrijpelijk dus, dat de band van mijn vrouw met haar ouders heel sterk bleef. Maar als enig kind stond ze ook alleen voor de zorg van haar ouderwordende ouders. Vooral moeder baarde veel zorgen, ze belandde de laatste tien jaar zes maal in het ziekenhuis. Voor haar vader, werd vier jaar geleden een gesprongen aneurysma hem bijna fataal, maar ze slaagde erin hem te reanimeren en met veel geluk liep hij zes maanden later terug rond alsof er niets was gebeurd.
-
De gebeurtenissen van de afgelopen tijd hadden/hebben vanzelfsprekend een grote impact op onze dagelijkse leven.
Er moet nog heel veel georganiseerd, gesorteerd, geordend en opgeruimd worden om van ‘het huis aan de overkant’ een woning te maken die aangepast is aan de behoeften van een alleenstaande 90-jarige man; om het controleerbaar en onderhoudbaar te maken voor onszelf.
Mijn vrouw heeft een maand palliatief verlof genomen en ikzelf ben ook nog in verlof, wat betekent dat we momenteel méér aan de ‘overkant’ zijn dan thuis.
Mijn ‘blogtijd’ zal bijgevolg nog heel beperkt blijven. Jammer dat ik niet zo veel bij jullie op bezoek zal kunnen komen. Ik zal mijn best doen. Groeten en tot volgende week in mijn Weekboek.
-
dag wim...
BeantwoordenVerwijderenjullie krijgen je portie wel mee op deze manier...
doe maar gerust mak aan, en doe eerst wat nodig is, en als bloggen ontspanning is.... dan blog je...
heel veel sterkte voor jou en je gezin.
lieve groet,
Ik wens jullie sterkte. Heel veel serkte en wijsheid om dit verlies te dragen....
BeantwoordenVerwijderenIk heb aan jullie gedacht en hopelijk kunnen jullie kracht putten uit al het medeleven van medebloggers.
groet Roelien
sterkte ipv serkte natuurlijk
BeantwoordenVerwijderenLieve Wim en vrouwlief, wat een zware moeilijke periode maken jullie door. Gecondoleerd met dit enorme verlies, ondanks je weet dat het gaat komen voelt het toch altijd vreselijk onwerkelijk.
BeantwoordenVerwijderenDe pijn over de zorg voor je schoonvader is zo voelbaar in je schrijven. Zo triest een 90 jarige man die op deze hoge leeftijd zijn geliefde moet missen. Gelukkig maar dat het huis aan de overkant staat om direkt alle zorg te kunnen geven die noodzakelijk is.
Wens jullie heel veel sterkte de komende moeilijke periode, ik denk aan jullie...
Lieve groet, Josephine
Beste Wim,
BeantwoordenVerwijderenMijn innige deelneming aan u en uw vrouw in het verdriet om het verlies van uw schoonmoeder. Ik wens u dat u vooral de goede herinneringen aan uw schoonmoeder moogt bewaren. Veel sterkte.
Mijn deelneming!
BeantwoordenVerwijderenSterkte aan jou en je familie
Veel sterkte gewenst in deze zware periode. Zorg dat jullie voldoende rust krijgen...
BeantwoordenVerwijderenHoe ons leven gaat hebben we uiteindelijk niet te kiezen, al wordt dat soms zo gemakkelijk geroepen:
BeantwoordenVerwijderen"je hebt toch een keus?"
Nee, vaak is de keus helemaal geen keuze.
Het leven is meer aanpassen, naar hoe het op je levensweg komt. Roeien met de riemen die daar voorhanden zijn.
Oude mensen (ouders) bijstaan en verzorgen, het is vaak niet voor te stellen wat er allemaal bij komt kijken. Ook als het je ouders zijn. Juist als het je ouders zijn.
Als je doet wat je gevoel je ingeeft is het goed. Want uiteindelijk moet je wel met jezelf door.
Het is een moeilijke en zware tijd en die zal zich nog even voortzetten.
Ik mag hopen dat er ook veel dankbaarheid bij zit, van beide kanten, voor een lang en goed leven, en de hulp die geboden kan worden.
Want als het aan beide kanten niet "goed" doet zal het heel erg moeilijk zijn.
Iets kunnen doen voor ouders kan naast het vele werk ook een mooie periode zijn om op terug te zien.
Ik wens je alle goeds, niet enkel verdriet, maar ook mooie dingen in deze zo belangrijke periode in jullie leven.
Je neemt voldoende tijd voor jezelf en je gezin, dus het komt wel weer goed.
Ik kijk naar je andere stukjes uit.
Heel veel kracht om deze periode goed en sterk doorheen te komen.
Met liefs naar jou!
Sterkte Wim!
BeantwoordenVerwijderenMooi dat je weer terug aan het komen bent.