maandag 25 oktober 2010

 Snorrie is niet meer
-
Op een avond kwam hij thuis, maar gedroeg zich wat raar, had geen honger, ademde moeilijk. Een dag later brachten we hem naar de dierenarts. Bij nader onderzoek bleek het veel ernstiger dan we vermoedden. Waarschijnlijk werd hij aangereden want zijn kaak was gebroken en stond wat scheef en zijn keel zat bijna dicht door de zwelling. Na een verblijf van bijna twee weken bij de dierenarts, zou hij vandaag, maandag, naar huis mogen. Zaterdagmorgen kregen we het bericht dat hij plots in enkele minuten tijd gestorven is. Vermoedelijk een bloedklonter die een longembolie veroorzaakte.
-
-
Snorrie (we noemden hem ook vaak 'Snorremans') was een 'buitenkat' die naar huis kwam om te eten, een dutje te doen, geknuffeld te worden. Hij was de grootste van onze 7-koppige kattenfamilie, rustig en heel goedaardig. Slechts 18 maanden oud werd hij. Dat is niet veel, maar genoeg om een deeltje te worden van ons dagelijkse leven... we zullen hem missen.
-

18 opmerkingen:

  1. ach wim
    wat een droevig nieuws......

    afscheid nemen is niet fijn, maar van zo'n diertje dat alleen maar liefde heeft gegeven al helemaal niet.....
    wat erg wim,

    dikke knuffel en heel veel sterkte
    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ach gosh, ik weet hoeveel verdriet dit verlies geeft.
    sterte en een dikke knuff:))

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ai, een huisdier missen is vreselijk..
    Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ach Wim...zie die lieve Snorremans nou zitten. Wat intens droevig te lezen dat deze lieverd is gestorven. Nog een heel leven te gaan eigenlijk, en dan plots dit gebeuren. Wens jullie veel sterkte met het gemis.....het doet zo'n pijn. Wat naar allemaal...

    Een knuffel voor jullie andere poezenvriendjes...
    Een lieve groet, Josephine

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ooh bah wat een naar nieuws....
    Wat een gemis, het dier hoort er zo bij, zeker als je een hele poezenfamilie hebt. Het hoort ook zo bij je gezin. Sterkte hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. ach de duts, wat een vreselijk einde
    hij is nu vast naar de poezenhemel en zal z'n vriendjes van daaruit volgen

    BeantwoordenVerwijderen
  7. lees ik het goed jullie hadden 7 katten /? en nu nog maar zes?

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat erg toch.
    Snorrie wordt gemist
    door jullie, maar vast ook door de mede-poezen...

    liefs aan allen.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Snorremans, zal enige leemte achterlaten...

    wat triest !

    BeantwoordenVerwijderen
  10. oh, het is altijd zó erg als een van je beesten dood gaat...
    sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Och wat zielig. Zo'n beestje hoort er helemaal bij en het is dan toch verdrietig als er zoiets gebeurd.
    groetjes, Marianne

    BeantwoordenVerwijderen
  12. konijn uit kalken28 oktober 2010 om 09:46

    Oh wat jammer,ik kan er van mee spreken ook al aan m'n 10 de kat toe en nu eentje met dezelfde kleuren als Snorrie en hopelijk deze keer meer geluk,je geraakt zo gehecht aan zo'n dier en je mist Snorremans natuurlijk!Sterkte !

    BeantwoordenVerwijderen
  13. O wat erg!!!
    Ik voel met je mee!!! Sterkte!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Oh, door het verlies van onze hond Gitan, heb ik enkele dagen geen zin gehad in blogbezoekjes. En nu lees ik ook jouw droevig nieuws ...
    Sterkte en een dikke knuffel, ik weet ondertussen maar al te goed hoe het voelt.
    Slaap zacht, Snorrie xXx

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Het is niet altijd te vermijden, komt meestal onverwacht, heel vaak veel te vroeg en het blijft evenveel pijn doen. Maar Snorrie heeft een goed leven gehad en leeft verder in jullie herinneringen Wim. Veel troost van een andere dierenvriend.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Slechts 18 maanden... jammer... snoezig diertje.
    Ben benieuwd naar de rest van je kattenfamilie;-) We hebben ook vijf van die intrigerende wezens rondlopen in en om het huis.
    Groetjes
    en een knuffel voor al je katten.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Ach ja Wim,
    bijna net als mensen,
    sommigen worden oud
    anderen sterven jong.
    Ooit had ik Mingo, kwam alleen
    binnen om naar de kattenbak te gaan
    te eten en of slapen.
    We konden hem niet aanhalen
    dat sloeg hij van zich af...
    Nooit bij je zitten.
    Ze kwam van een vriendin
    en is na een aantal jaren weer terug gegaan.
    Daar ging het beter, maar een aaibeest is het nooit geweest.

    BeantwoordenVerwijderen