- Ik was aangenaam verrast door de vele woorden van steun.
Jullie woorden zorgden voor extra materiaal ter versteviging van mijn kaartenhuisje! Deze woorden maakten me rustig, gaven me meer vertrouwen om met vaste hand verder te werken aan de opbouw. Van harte dank. - De innerlijke storm is nu geluwd, al moet ik nog oppassen voor onverwachte rukwinden. Gelukkig is dat vervelende gevoel van ‘de grond die onder mijn voeten wegzakt’ weggeëbd. Laat ik het daar nu maar niet meer over hebben. - Er is weer enige routine en regelmaat in mijn dagelijks bestaan, maar vooral ook in mijn gedachten. Dat heb ik nodig. Mentale chaos put me uit, maakt me zwak en kwetsbaar. Stilaan vinden mijn gedachten opnieuw die innerlijke stille en rustige plaatsjes; die plaatsjes waar ik creatief kan zijn… en kan denken aan de wereld van ‘gouden lepeltje’. - Ik weet dat ik het dagelijkse posten en bezoeken niet zal volhouden. Daarom laat ik het gewoon aan de inspiratie en de ‘goesting’ over: zij zullen bepalen wat er hier verschijnt en wanneer. Maar in elk geval: jullie horen nog van me :-) -
maandag 20 september 2010
Kaartenhuisje
Het bleef hier de laatste tijd behoorlijk stil, hé? - Het ging/gaat voor het ogenblik opnieuw even wat minder met me. Ik heb het wat moeilijk met mezelf. Ik heb soms het gevoel alsof ik boven op een wankel kaartenhuisje sta. Het evenwicht dat ik daar vind, kan vlug verstoord worden. Ik heb weinig verweer tegen elke windvlaag die voortkomt uit veranderende situaties of uit bepaalde (kleine) problemen en gebeurtenissen. Meestal blijk ik niet bij machte daar afdoende op te reageren. Ze maken me onzeker, soms angstig en machteloos. Ze zorgen ervoor dat ik verward ben en niet naar behoren kan functioneren. Ik vergeet constant dingen, kan me niet concentreren, kan geen beslissingen nemen, doe 'domme' dingen. Soms stort mijn huisje helemaal in elkaar. De oorzaken van deze toestand liggen gedeeltelijk in mijn persoonlijkheid, maar zijn zeker ook te zoeken in mijn burn-out. En misschien heeft die uitzonderlijk sombere, voorbije maand er ook iets mee te maken? Misschien hadden jullie, via mijn blog, de indruk dat ik meestal alles goed onder controle heb, evenwichtig ben, goed in mijn vel zit. Dit is ook zo... tot ik mijn afgeschermde eilandje of mijn onbereikbare luchtkasteel moet verlaten en mij moet bewegen in de harde realiteit... - In die omstandigheden bleek het niet mogelijk om mij ook maar enigszins te concentreren op het bloggen. Vandaar de eerder lange stilte. De laatste dagen lijk ik een iets stabielere positie gevonden te hebben. Misschien lukt het binnenkort wel weer. Niettegenstaande er hier weinig te beleven valt, zijn er toch mensen die blijven reageren. Dat doet me goed! Van harte dank daarvoor. Heb nog even geduld... ik ben hier en daar nog wat steunpilaren en draagbalken aan het plaatsen om mijn kaartenhuisje wat steviger te maken. Tot... :-)
'Het IK was het, dat ik naar zin en wezen wilde kennen. Het IK was het, waarvan ik mij los wilde maken, wat ik overwinnen wilde. Maar ik kon het niet overwinnen. Loochenen kon ik het, het ontvluchten of mij ervoor verbergen, dat was het enige wat ik vermocht. Waarachtig, niets ter wereld heeft mijn gedachten meer beziggehouden dan dat IK van mij, het wonderbaarlijk feit dat ik leef, dat ik als eenling leef, gescheiden en afgezonderd van alle anderen, dat ik en niemand anders Siddhartha ben! En tegelijkertijd weet ik over niets ter wereld minder dan over mijzelf, over Siddhartha.'
Uit Siddhartha (Hermann Hesse)
Twee vogels, onafscheidelijke metgezellen, strijken neer op dezelfde boom. De een eet van de vruchten, de ander kijkt toe.
De eerste vogel is ons individuele zelf dat zich voedt met het genot en de pijn van deze wereld; De andere is het universele Zelf dat zwijgend getuige is van alles.
Mandaka Upanishad
Een mens is een deel van het geheel, door ons 'heelal' genoemd, een deel dat in tijd en ruimte beperkt is. Hij ervaart zichzelf, zijn gedachten en gevoelens als iets dat gescheiden is van de rest - een soort optisch bedrog van zijn bewustzijn. Dit bedrog is een soort gevangenis voor ons en beperkt ons tot onze persoonlijke verlangens en tot genegenheid voor enkele personen die het dichtst bij ons staan. Onze taak moet zijn ons uit deze gevangenis te bevrijden door ons gebied van medeleven te vergroten zodat het alle levende schepselen en de hele natuur in haar schoonheid gaat omvatten. Albert Einstein
Mensen reizen om zich te verwonderen over de hoogte van de bergen, over de reusachtige golven van de zee, over de lange lopen van rivieren, over de uitgestrekte ruimte van de oceaan, over de cirkelvormige beweging van de sterren; en ze gaan zichzelf voorbij zonder verwondering.
St. Augustinus
Alles wat we moeten weten, staat geschreven in het grote boek der natuur. Er is slechts moed, een heldere geest en een reine ziel voor nodig om erin te lezen. (Carlos Ruiz Zafon)
‘Ik moet vooruit kijken, kijken naar het beeld van de persoon die ik wens te worden, voortbouwend op wat ik heb geleerd en ervaren, zonder daar echter steeds naar terug te blikken. Ophouden met te zijn wie ik was, mezelf vinden en worden wie ik ben.’ (Paulo Coelho)
Het Leven slaapt in de ruwe aarde, droomt van schoonheid in de bloemen, ontwaakt met kracht in de dieren en heeft in de mens bewustzijn van eindeloze mogelijkheden.
Alle foto's en teksten die op deze weblog gepubliceerd worden, zijn eigendom van 'gouden lepeltje'. Ze mogen enkel gebruikt worden op aanvraag en met bronvermelding.
