REIS ZWITSERLAND - JULI 2010
Wandeldag 4
-
Vandaag trekken naar het 2337 m hoog gelegen Hotel Weisshorn.
Via het eindstation van een 'funiculaire', een wagonnetje dat op een tandradbaan tegen de steile helling ophoog klimt, kun je het hotel in een uur stappen bereiken...
wij niet dus, want Grote Zoon houdt ook van dit soort transportmiddel niet...
Dus parkeren we de auto in Chandolin en stappen vanaf daar in een echt strak tempo
naar het hotel, dat we een goeie twee uur later bereiken.
(Vorig jaar deden we er een half uur langer over)
Deze puike prestatie verdient natuurlijk een beloning... mmmmm!
Het gebouw dateert oorspronkelijk uit 1882.
In september 1889 werd het vernietigd door een brand.
Het werd opnieuw opgebouwd in steen.
Dit nieuwe hotel, zoals het er nu nog steeds staat, werd geopend in 1891.
Alle materialen werden met muilezels naar boven gebracht.
De piano werd door zes, elkaar aflossende, mannen op de rug naar boven gedragen gedurende twee dagen.
En natuurlijk laat ik mij de "valeriaan" weer op een gouden lepeltje toedienen!
BeantwoordenVerwijderenMooie, niet-ansichtkaartachtige foto's ;-)
Welterusten Wim.
een idyllischer plekje om een hotel neer te zetten bestaat natuurlijk niet.
BeantwoordenVerwijderendoor de moeilijke bereikbaarheid maak je meteen een selectie van je gasten? :-))
dat 'toetje' hebben jullie méér dan verdiend! ;-))
wat een geweldige plek!
BeantwoordenVerwijderendaar zou je een jaar moeten kunnen wonen om alle seizoenen mee te maken!
Hihihi, door de afkeer van Grote Zoon van zwevende bakjes en andere onduidelijke en griezelige transsportmiddelen worden jullie wel op de proef gesteld zeg, dus de heerlijke ijskoude versnapering is een aangename beloning voor alle inspanningen. En.......wie kon tijdens deze opname´s niet wachten en knabbelde alvast aan het kaakje die op de top van de coupe stond? Het is toch werkelijk ongelooflijk hé Wim, dat alle materialen op zo'n primitieve wijze naar boven moesten worden getransporteerd. En dan zo'n loodzware piano...dat moeten bionische mannen geweest zijn, een grote prestatie. Het interieur ziet er aantrekkelijk uit. Kan me goed voorstellen dat jij heerlijk gezeten in één van de comfortabele fauteuils even jou wandelschoenen te luchten had gezet hi,hi.
BeantwoordenVerwijderenhet is een prachtige omgeving.
En wat je schreef over die uitwijkplaatsen, dat hebben wij ook een keer mee gemaakt en als medepassagier gezeten aan de kant van de afgrond heb ik menig kreet gelaten, te weten dat ik last van hoogtevees heb. Als ik echt diepe afgronden wil bekijken, [want ik vind het fascinerend mooi,] dan moet mijn lief wel even flink aan mijn broekband trekken omdat ik anders de neiging krijg te springen.
Op naar dag 5.....
lieve groet, Josephine
in die ene zetel zou ik wel eens willen liggen, oude meubels heeft toch iets meer dan al dat modern....
BeantwoordenVerwijderenJe ziét het aan je schoenen Wimpie, dat jij heel wat kilometertjes achter de kiezen - euh - de hielen had! *wink, big smile*
BeantwoordenVerwijderenMaar wat een mooi site alweer, en het overdenken waard dat alles met muilezels naar boven werd gebracht. Zo iets kan je je bijna niet meer indenken in onze moderne tijd, boordevol machines om voor ons het werk te verrichten...
ow zeker, een decor allà Sissi ... kan mijn goedkeuring zeker wegdragen. Top van de reportage zijn die botjes ;-)
BeantwoordenVerwijderennu nog de schoenenwinkel vinden ... Mooie reeks Wim. zonnekesgroet
een enige ligging en een interieur dat er gezellig uitziet...
BeantwoordenVerwijderenmeer moet het niet zijn!
prachtige tocht wim, en eenmaal daarboven aangekomen ben je meteen in de wolken,
BeantwoordenVerwijderendat toetje móet het lekkerste zijn geweest wat je ooit gehad hebt:-)
Wat moet dat een heerlijke tocht zijn geweest. Dat lekkere ijsgerechtje heb je zeker verdiend !
BeantwoordenVerwijderenHoe ongelooflijk zwaar die mannen en ezels moesten sjouwen!
BeantwoordenVerwijderenJullie hebben het heerlijk voor je plezier!!
Mooie herinnering bouw je hier op...
je doet me dromen van dat plekje heel ver weg
BeantwoordenVerwijderen