*zucht* A thing of beauty is a joy for ever, lieve Wim. En jij wéét dat als geen ander te be- en te omschrijven, dankjewel! Maak er dan ook een àllesomvattende zondag van, zo eentje met een gouden randje hé!
dat gevoel wat je omschrijft herken ik met heel mijn wzen het komt zo ineens plots op je af binnen in je en overweldigt je het is een soort van "Al wetend gevoel" ik kan het moeilijk omschrijven je probeert het vast te houden het lukt niet..... maar komt terug zo af en toe geweldig om te ervaren dat er méér is dat is zeker.
Daarstraks nog sloeg ik ook mijn ogen bewonderend en verwonderd op naar de hemel en zijn wolkenspel. Vatten zullen we het indedaad nooit kunnen. Je hebt het weer heel mooi verwoord.
We zien de hemel en meer en het betovert ons , ook onze gedachten daarbij. Je hebt zo mooi beschreven hoe je dan in je gedachten dwaalt en plots het niet meer kan vast houden en terug keert met je voeten in de aarde. Maar je keert steeds weer terug en de gedachten blijven komen, steeds nieuwe. Gelukkig maar .... Je hebt dat alles heel aanlokkelijk verwoord : uit je gouden lepeltje toverde je gouden woorden en beelden...
'Het IK was het, dat ik naar zin en wezen wilde kennen. Het IK was het, waarvan ik mij los wilde maken, wat ik overwinnen wilde. Maar ik kon het niet overwinnen. Loochenen kon ik het, het ontvluchten of mij ervoor verbergen, dat was het enige wat ik vermocht. Waarachtig, niets ter wereld heeft mijn gedachten meer beziggehouden dan dat IK van mij, het wonderbaarlijk feit dat ik leef, dat ik als eenling leef, gescheiden en afgezonderd van alle anderen, dat ik en niemand anders Siddhartha ben! En tegelijkertijd weet ik over niets ter wereld minder dan over mijzelf, over Siddhartha.'
Uit Siddhartha (Hermann Hesse)
Twee vogels, onafscheidelijke metgezellen, strijken neer op dezelfde boom. De een eet van de vruchten, de ander kijkt toe.
De eerste vogel is ons individuele zelf dat zich voedt met het genot en de pijn van deze wereld; De andere is het universele Zelf dat zwijgend getuige is van alles.
Mandaka Upanishad
Een mens is een deel van het geheel, door ons 'heelal' genoemd, een deel dat in tijd en ruimte beperkt is. Hij ervaart zichzelf, zijn gedachten en gevoelens als iets dat gescheiden is van de rest - een soort optisch bedrog van zijn bewustzijn. Dit bedrog is een soort gevangenis voor ons en beperkt ons tot onze persoonlijke verlangens en tot genegenheid voor enkele personen die het dichtst bij ons staan. Onze taak moet zijn ons uit deze gevangenis te bevrijden door ons gebied van medeleven te vergroten zodat het alle levende schepselen en de hele natuur in haar schoonheid gaat omvatten. Albert Einstein
Mensen reizen om zich te verwonderen over de hoogte van de bergen, over de reusachtige golven van de zee, over de lange lopen van rivieren, over de uitgestrekte ruimte van de oceaan, over de cirkelvormige beweging van de sterren; en ze gaan zichzelf voorbij zonder verwondering.
St. Augustinus
Alles wat we moeten weten, staat geschreven in het grote boek der natuur. Er is slechts moed, een heldere geest en een reine ziel voor nodig om erin te lezen. (Carlos Ruiz Zafon)
‘Ik moet vooruit kijken, kijken naar het beeld van de persoon die ik wens te worden, voortbouwend op wat ik heb geleerd en ervaren, zonder daar echter steeds naar terug te blikken. Ophouden met te zijn wie ik was, mezelf vinden en worden wie ik ben.’ (Paulo Coelho)
Het Leven slaapt in de ruwe aarde, droomt van schoonheid in de bloemen, ontwaakt met kracht in de dieren en heeft in de mens bewustzijn van eindeloze mogelijkheden.
Alle foto's en teksten die op deze weblog gepubliceerd worden, zijn eigendom van 'gouden lepeltje'. Ze mogen enkel gebruikt worden op aanvraag en met bronvermelding.
het is geweldig dat uitspansel boven ons hé wim,
BeantwoordenVerwijdereneen tijd geleden vierden een vriendin en ik volle maan:-0
middenin de peel:-)
een gebeurtenis om nooit meer te vergeten,
daar kan niks tegenop,
wat zijn we toch klein hé,:-)
je wentelen in het al ..
BeantwoordenVerwijderenal-1
dat is het summum, wim!
knap verwoord!
*zucht*
BeantwoordenVerwijderenA thing of beauty is a joy for ever, lieve Wim. En jij wéét dat als geen ander te be- en te omschrijven, dankjewel!
Maak er dan ook een àllesomvattende zondag van, zo eentje met een gouden randje hé!
Ik kan het slechts beamen Wim, we zijn, vanuit dit perspectief, een pluisje. Een fijne zondag.
BeantwoordenVerwijderenach ja wie doet dat niet hé
BeantwoordenVerwijderenmijn ogen sla ik wel meermaals naar boven hoor!
liefs
dat gevoel wat je omschrijft
BeantwoordenVerwijderenherken ik met heel mijn wzen
het komt zo ineens plots op je af
binnen in je en overweldigt je
het is een soort van "Al wetend gevoel"
ik kan het moeilijk omschrijven
je probeert het vast te houden
het lukt niet.....
maar komt terug
zo af en toe
geweldig om te ervaren
dat er méér is
dat is zeker.
geef je een link op mijn cirkel
BeantwoordenVerwijderenalleen jij kan zoiets zo mooi verwoorden,he,groetjes.
BeantwoordenVerwijderenSluit me hier graag bij aan: MOOI GEZEGD!
BeantwoordenVerwijderenDaarstraks nog sloeg ik ook mijn ogen bewonderend en verwonderd op naar de hemel en zijn wolkenspel. Vatten zullen we het indedaad nooit kunnen. Je hebt het weer heel mooi verwoord.
BeantwoordenVerwijderenWe zien de hemel en meer en het betovert ons , ook onze gedachten daarbij.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt zo mooi beschreven hoe je dan in je gedachten dwaalt en plots het niet meer kan vast houden en terug keert met je voeten in de aarde.
Maar je keert steeds weer terug en de gedachten blijven komen, steeds nieuwe.
Gelukkig maar ....
Je hebt dat alles heel aanlokkelijk verwoord : uit je gouden lepeltje toverde je gouden woorden en beelden...