dinsdag 6 oktober 2009

Speciaal voor jullie,
trouwe lezers van mijn gedachtenkronkels,
een mini-verhaaltje.
Niet zomaar een verhaaltje, nee,
het is er eentje met jullie in de hoofdrol!
-
-
Niet zo ver van de supersnelle Internetweg ligt een lieflijk en gezellig zijstraatje. Zonder drukte. Je kunt er even stilstaan bij de dingen. Genieten van de nog authentieke sfeer, verrukt blijven kijken naar een stukje onverwacht natuurschoon of een babbeltje slaan met een bewoner die zijn laatste berichten post. Gelukzalige momenten, gestolen van een te drukke dag.
Op het einde van het weggetje ligt een stuk weide waar tijdens de warme zomermaanden enkele koetjes komen grazen, maar het is grotendeels veroverd door klaproosjes die het groen proberen rood te kleuren. Voor zij die het willen zien, lijken het wel hartjes. Langs de berm liggen enkele gemoedelijk ogende honden te genieten van de stilte, die het vallen van de avond aankondigt.
Aan de overkant ligt een klein huisje, geschilderd in vrolijke kleuren. In het vroege voorjaar heeft een merkwaardig dametje er een winkeltje geopend. Op het bescheiden uithangbord staat in witte letters geschreven: ‘Fotorantje’. Het is een geliefd adresje voor enkele vaste klanten, maar ook de toevallige voorbijganger stapt er graag eens binnen. Er staan voor-namelijk foto’s van dieren en planten, het gevolg van de grote liefde van de winkelierster voor deze aardse scheppingen. Anderzijds baadt alles er in een nostalgische sfeer wat nog versterkt wordt door muzikale klanken van weleer die zacht de ruimte vullen.
MamaPippa, die even verderop in het straatje woont, komt binnen. Schel geklingel verraadt haar aanwezigheid. Haar hand op de verroeste deurknop duwt de deur terug dicht. Haar passie voor fotografie drijft haar vaak naar binnen. Antje komt haar begroeten.
Mamapippa neemt een boek van de oude eikenhouten plank alsof het om een eeuwenoud manuscript gaat. ‘Heavenly Pictures’ staat er in stijlvolle klassieke letters op de zwarte blinkende kaft. Ze bladert voorzichtig door de gladde pagina’s. De eerste foto’s met landschappen en natuur stammen uit de eerste periode van de amateur-fotografe, haar tweede periode bestaat uit meer experimentele foto’s. ‘Dit lijkt me wel wat’ zegt ze met bewonderende blik in haar ogen.
‘Ja, soms lukt het me wel iets unieks in huis te halen’ antwoordt Antje vol trots. ‘Gisteren kwam er hier een curieuzeneuze rondsnuffelen tussen al mijn oude spulletjes. Toen ze mijn antieke mosterdpot in de gaten kreeg was ze in de zevende hemel. Ze reist de ganse streek af op zoek naar bijzondere plaatsjes om te fotograferen. Ooit wint ze daarmee nog eens één of andere wedstrijd, zeker weten!’.
Terwijl ze dit zegt, ziet ze voor haar etalage een man van zijn fiets stappen en luttele seconden later de deur opengooien met een krachtige zwaai. ‘Heb je ’t gezien?’ vraagt hij. Er ligt een hoorbaar koortsachtige toon in zijn vraag. ‘Wat dan’ vragen beide dames verbouwereerd. De man, nog nahijgend van het duidelijk té snelle fietsen, probeert te spreken maar de woorden komen niet. De dames verbijten hun nieuwsgierigheid en begeleiden de geschokte man naar de rozentuin achter het huis. Temidden van deze kleurige geurige pracht komt hij stilaan weer tot rust. ‘Ik zag het vallen, het landde net voor mijn fiets: een gouden lepeltje, zomaar uit de hemel’ rolt er uiteindelijk over zijn nog trillende lippen. ‘Zouden ze daar dan toch rijstpap eten?’
-
(Lezers die hier niet vermeld werden, komen misschien nog aan de beurt in een eventueel vervolg)

12 opmerkingen:

  1. :-)

    wat een prachtig verhaal heb jij ervan gemaakt wim:-)
    ik geloof opnieuw in sprookjes,
    maar ik denk dat je hier en daar in het weiland wel verlepte roosjes vind:-)

    want zó mooi als je denkt....
    is het weblogleven niet ...
    nu barst je bubble natuurlijk,
    maar ach....
    blaas een nieuwe kleurige en ik doe met je mee:-)

    maar mijn complimenten mag je gerust groot aan de wand hangen.
    die meen ik ....

    sincerely

    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ik heb dit kommeke rijstpap met veel smaak én met een gouden lepelke leeggelepeld, wim! ;-))

    jij hebt er een heel mooi verhaaltje van gemaakt!

    en .. ik ben erg blij met die antieke mosterdpot! :-)))

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ooooooo zeg Wimmeke dit is genieten
    wat een mooi verhaal zeg!
    ik ga het nog eens herlezen want dit is echt fijn
    dikke knuf

    BeantwoordenVerwijderen
  4. amaai das echt mooi en heel origineel!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. wat een warm verhaaltje

    wat heerlijk met de dames
    in de rozentuin
    vol rozenblaadjes...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik zie mezelf dus echt in dat winkeltje staan, en ik denk dat ik er no vaker naartoe ga !

    Dit is genieten Wim, dank je wel !
    xXx

    BeantwoordenVerwijderen
  7. héeee wat een leuk verhaaltje, ik zag zo alles gebeuren
    echt een winkeltje voor mij en met veel leuke klanten

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Een heerlijk webbiesverhaaal, waar de hoofdrolspelers héél leuk uit tevoorschijn komen Wim! Knap geschreven ook...
    http://gerdayd.web-log.nl/

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hé, ik heb net ontdekt dat Antje van het fotowinkeltje je zusje is !
    Wat zijn jullie een gezellige bende samen, ben blij in jullie virtuele wereldje te mogen rondwandelen ...

    xXx

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wim, wat is dat een mooi verhaal zeg. Van bij de 1ste zin werd ik volledig meegesleept. Het leest als een trein.

    PS: Ik heb de kat uiteindelijk toch maar wakkergemaakt, want hij begon m'n voeten uit te hangen :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Tjonge, ik ben verrukt van je uitgebreide sprookje over 'ons'! Je hebt een geweldig interessant bloggie, Wim. Wat heb ik nog ver te gaan in dat typische land van het Gouden Lepeltje, met hapjes en beetjes zal ik graag alle heerlijkheden in de snoepwinkeltjes komen verorberen. Ik ga het doen, hoor!

    BeantwoordenVerwijderen