zaterdag 8 augustus 2009

Over de grens
-
Drie jaren geleden.
Een donderslag bij heldere hemel.
Onverwacht.
Ik had het niet zien aankomen.
En toch.
Achteraf gezien kon het niet anders.
Het moest gebeuren.
Misschien was het goed dat het gebeurde.
-
Ik heb altijd mijn best gedaan.
Ik ben gehoorzaam geweest.
Ik heb gestudeerd, een opleiding gevolgd.
Ik heb me gedragen zoals het hoort.
Ik heb gewerkt, dag en nacht.
Ik heb gedaan wat van mij verwacht werd.
Ik heb verantwoordelijkheid genomen.
Ik heb voldaan aan de eisen van de maatschappij.
-
Tot die eisen te groot werden.
Tot er té veel verwacht werd.
Tot mijn grens bereikt was.
Tot ik al té veel over de grens geweest was.
Tot de jaren begonnen doorwegen.
Tot de energie op was.
Tot het respect verdween.
Tot gezegd werd dat ik niet meer voldeed.
-
En toen was er de crash.
En de burnout, de depressie.
En dan was er de ontgoocheling.
En het gevoel mislukt te zijn.
En daarna de apathie.
En 'het kan me niet meer schelen'.
En de afkeer van de maatschappij.
En de haat tegen het systeem.
-
Nu sta ik een beetje naast de maatschappij.
Nu ben ik fysisch en psychisch zwakker.
Maar nu is er tijd om te beschouwen.
Nu is er tijd om weer op te bouwen.
Nu is het de tijd voor verandering.
Nu kan ik, moet ik mezelf zijn.
Nu kan ik weer schoonheid zien.
Nu kan ik, wil ik weer genieten.
-

9 opmerkingen:

  1. de zieke mens heeft een heel groot voordeel van dat ziek zijn, hij ziet het leven en waar het echt om gaat wim,
    mensen die niet ziek zijn nemen gezondheid vaak for granted...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. een boog kan niet altijd gespannen staan ..

    een mens is een fragiel wezen, en tegelijk zó sterk!

    dat blijkt alweer uit jouw woorden, waar zoveel kracht inzit. zoveel inzicht ook! zoveel zelfkennis ..

    ik hoop dat vanaf nu de wereld zich alleen van zijn mooiste kant laat zien!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ja Wim wat heb je dit mooi verwoord
    en niet opgeven is de boodschap
    probeer te genieten nu je alles weer van de mooi kanten bekijkt
    liefs en fijn weekend

    BeantwoordenVerwijderen
  4. het moest zeker gebeuren
    het was dit of veel erger
    k was er bij, zag het aankomen
    maar kon jou niet stoppen
    werd eerst zelf gestopt

    je kracht en energie was weg
    die komt stilaan terug maar nooit meer zoals het was
    vroeger had je reserve
    nu is het energievat steeds leeg na inspanning
    alleen het genietvat blijft stijgen nu
    en dat is mooi

    dus geniet van de bergen, de bloemekes
    snel er niet aan voorbij
    bewonder, verwonder,...
    laat je niet meer opjagen, heb je lang genoeg gedaan, elke dag, elke minuut

    nu moet je gewoon elke minuut genieten, stilstaan bij alles wat je ziet

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Fotorantje had vandaag bij één van mijn postjes gezegd dat ik hier eens een kijkje moest komen nemen bij jouw artikel 'Over de grens'. Het klinkt herkenbaar, al ben ik nog niet over die grens gegaan. Maar de angst is aanwezig.
    Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Er zijn dingen die gewoonweg moeten gebeuren. Het kan je dan heel diep doen zakken, maar volgens mij, word je na elke tegenslag telkens weer een beetje sterker.

    Ik wens je een fijne dag toe !

    BeantwoordenVerwijderen
  7. ik lees
    ik luister
    ik herken
    ik begrijp
    ik ben stil
    en ik blijf luisteren...

    sterkte!!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik hoop :

    ** dat het intussen wat beter is.
    ** dat je genoeg mensen om je heen hebt die een arm om je heen slaan.
    ** dat je de liefste e-vrienden hebt die je met woorden troosten en steunen.
    ** dat je veel van dat alles van je af kan schrijven: ook dat doet goed weet ik uit ervaring.Schrijf het van je af als het kan.

    Verder wens ik je :
    STERKTE
    MOED
    STERKTE
    HOOP
    STERKTE
    GELUK
    STERKTE

    BeantwoordenVerwijderen
  9. veel mensen krijgen tegenwoordig een burnout, je zou je kunnen afvragen hoe dat komt,
    ons moderne zogenaamd beschaafde leven eist veel van ons als mens

    assyma

    BeantwoordenVerwijderen