Liggend op een bed (op een ligbed dus) in de tuin, doorheen mijn gesloten oogleden een rood waas waarnemend en tegen mijn benen de zachte, warme pels van een spinnende poes… Een licht vlaagje wind haast zich over mijn huid. Enkele vogels fluiten hun lied (op veilige afstand van poes). Op de achtergrond het niet aflatende geroezemoes van een bedrijvige wereld. Laat die wereld maar even zijn gang gaan, dit hemelse moment moet ik nu vasthouden want straks is de tijd van het dagdromen alweer voorbij.
Heel even denk ik aan mijn blog: ja, dit is er één, een gouden lepeltje écht geluk.
...
Wim, ik wens je alvast heel veel lepels geluk toe, ook met deze nieuwe blog! Ik kijk uit naar al je geschrijf!
BeantwoordenVerwijderenMaar eerst trekken we een weekje naar Barcelona.