woensdag 9 maart 2011

Weekboek - 28
-
Dit is een ouder stukje, geschreven in de dagen voor Kerst 2010.
Nu de lente in aantocht is, wordt het hoogtijd om het alsnog te plaatsen.
-
Ik hoor en lees het zo vaak: ik moet positief ingesteld zijn. Dat wil ik ook. Dat doe ik… meestal. Maar soms is het alsof er een zware deken van gelatenheid en weemoed over me heen ligt. Toch voelt het deken knus en warm aan. Ik voel me moe en koester me onder deze knusse laag die de werkelijkheid op een afstand houdt, haar impact afvlakt, haar geluiden doffer maakt… mij onverschillig maakt. Is het zwakte? Is het gebrek aan motivatie? Is het vermoeidheid, tekort aan energie? Zijn het de korte, donkere dagen? Ik besef dat dit eigenlijk niet hoort, dat dit geen 'aanvaardbaar' gedrag is. Toch heb ik het gevoel dat ik dit beter gewoon even laat gebeuren. Zo af en toe heb ik toch recht op een winterslaapje? Ik weet dat als de lente er weer is en de eerste warme zonnestralen mijn geest en hart verwarmen en verlichten, ik dan weer zal bruisen van het leven. Maar nu is het buiten grijs, in huis is het duister, de kaarslichtjes verstrooien een warme gezelligheid, een poes ligt opgerold te soezen in haar mandje, een andere ligt bij me op de bank en verwarmt mijn voeten. Laat me nu nog maar even…
-
Door de recente gebeurtenissen werd ik abrupt wakker geschud en ondertussen loopt mijn motor weer op volle toeren... en af en toe soms over zijn toeren. 

8 opmerkingen:

  1. Soms kan het "voorspelbare" ons toch overvallen en van alles met gemoedstoestanden aanrichten..
    Het beste Wim, dat is wat ik je van harte gun.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. over je toeren is minder wim,
    maar voelen wat je voelt,
    je kunt dat zomaar niet veranderen,
    gewoon lekker doen wat voor jou goed voelt hé.
    en echt is,
    je kunstmatig blij voelen is ook al zo'n bummer:-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Je mag voelen wat je wilt en er is geen regel die zegt hoe het 'moet' of hoort.
    Het is heerlijk om met de seizoenen mee te gaan en in de winter wat meer naar binnen gekeerd te zijn.
    Pas als de consequentie hiervan pijnlijk, eenzaam of verdrietig wordt, is het tijd om te proberen 'anders' naar het leven te kijken. Maar daar is iedereen vrij in.

    Je kunt trouwens in mijn optiek alleen maar verzelfen (verzelven?) in plaats van veranderen.
    Groet Roelien

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Je hebt zeker af en toe recht op een winterslaapje Wim. Het lijkt op een soort ongemakkelijk voelen met jezelf omdat je 'denkt' dat het niet zo hoort. Maar wie of wat bepaald dat...??? Ik denk dat zo'n gevoel je ook wel een bekruipt omdat anderen mensen iets uitstralen waarvan jij misschien het idee krijgt iets uit te moeten leggen. Jij voelt je er zelf niet echt onplezierig bij als ik het zo lees, mischien is het en soort natuurlijke bescherming omdat je hoofd en je hart in zulke periodes niet in harmonie zijn, en je tijd nodig hebt omdat in balans te krijgen.
    Laat de seizoenen maar lekker kabbelen, letterlijk en figuurlijk, daar is niets mis mee. En laat die schatten van poezenbeesten maar heerlijk jou geest en voeten ;~) verwarmen, dat helpt!

    Liefs van mij

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Bedankt voor je reactie op mijn blog. Dat wat je beschrijft klinkt heel natuurlijk en goed maar dat vingertje 'het hoort niet' ken ik ook maar hoeft er niet altijd te zijn. De boog kan niet altijd gespannen staan.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ja Wim, soms komt ons dagelijks leven even op een zijspoor te staan en worden we volledig opgeslorpt door de zorg voor een naaste. Alles wordt zo betrekkelijk en terug tot de essentie gebracht. De dood haalt ons vroeg of laat in. We zijn hier even op doorgang en moeten er het beste van maken. Hiermee geconfronteerd worden, zorgt toch voor een roetsjbaan aan emoties. Vroeg of laat gaat iedereen doorheen zo'n periode. Ik wens je gezin heel veel sterkte om hier gelouterd door te komen. Neem gerust de tijd die je nodig hebt.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. sterkte Wim22 met het verwerken van alles wat je overkwam.Het gaat vak met vallen en weer opstaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Door die gevoelens, die niet negatief zijn, bereik je vooral dat je mens bent.
    Je hoeft geen lang-leven-de-lol mens te zijn.
    Leven heeft ook donkere krochten waar we doorheen gaan, vaak in wintertijd, om na een rustige periode, je deken af te schudden.
    Naar buiten, naar de zon gluren en voelen:
    "Ik ben er weer!".
    Je doet weer mee, je motor draait weer, als de wielen van je fiets.
    Een tijd van bezinning heeft een doel.
    Los van alles wat er gebeurt, is pas op de plaats, op zijn plaats.
    Welkom in de wereld van Lente, van groei en bloei, zoals je leven ook weer zal zijn.
    Liefs
    Hoe gaat het met je overbuur?
    Kan hij de zin om te leven ook oppakken?

    BeantwoordenVerwijderen