woensdag 17 november 2010

Weekboek - 23
-
Universums
-
Op zoek naar iets dat ik niet vind, zie ik in een lade onze fotoboekjes liggen van de voorbije vakanties. Ik blader nog eens doorheen de fotoreeksen van onze wandeltochten in de Zwitserse bergen. Nog steeds ervaar ik deze dagen als heel bijzonder, het waren ‘top’-dagen, 'hoogte'-punten van de voorbije zomer. Ze zijn met een felle fluostift aangestipt in mijn geheugen. Op enkele foto’s valt het me op hoe onbeduidend klein we zijn ten overstaan van het machtige berglandschap. Eigenlijk zijn wij slechts minieme creaturen op een planeet die zelf ook nauwelijks merkbaar is in het schijnbaar oneindige heelal.
En toch… wat is het vreemd dat ieder van ons, hoe onzichtbaar hij of zij ook haast is, binnenin zichzelf eveneens een oneindige wereld herbergt. Een wereld bestaande uit organische planetenstelsels, nevels van emotie-brokstukken en flikkerende gedachtesterren. Een innerlijke kosmos. Het ene universum lijkt een afspiegeling van het andere. Zowel onder onze huid als boven en rondom ons, ligt een wereld waarin nog steeds veel mysteries huizen. We moeten ons veelal tevreden stellen met geloven in plaats van weten, met denken in plaats van kennen. We leven in een dun grensgebied tussen die innerlijke en uiterlijke leefwereld en, enigszins gevangen in die stoffelijke aardse schil, proberen we er toch in door te dringen of uit op te stijgen. Het is een nooit ophoudende ontdekkingstocht naar de geheimen van het bestaan en het leven.
-

18 opmerkingen:

  1. wat een voor mij originele gedachte, een cosmos in onszelf.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. hoe meer je nadenkt over het leven wim, hoe meer je erachter komt dat je eigenlijk niks weet,

    ik vind dit weer heel bijzonder,

    lieve groeten vanuit een mistig brabant

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel mooi, breekbaar, kwetsbaar en zo krachtig tegelijk!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Het Leven is een mysterie.
    Alweer een mooie tekst, Wim!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Waar is de tijd dat wij de bergen introkken, ook met het hele gezin, groot en klein.
    Nu is het plaatjes kijken, een film of een boeiende documentaire.
    De bergen hebben mij altijd het meest aangetrokken.
    Ik was 17 toen ik ze de eerste keer zag en 10 jaar geleden deed ik de laatste bergtochten mee.
    Volgende week draai ik de cijfers om 71.
    Ik denk dankbaar terug aan die mooie momenten,
    maar ook aan alle kansen die ik nu nog krijg.

    lieve groeten
    ria39

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Als ik je bespiegelingen zo lees denk ik: Wij mensen zijn eigenlijk best bijzonder toch? Ik ben eigenlijk een beetje bang van bergen, ik vind ze vaak zo dreigend. Gek hè? Maar op foto's vind ik ze wel heel mooi hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. onbeduidend klein in het universum...

    niet te begrijpen

    wellicht is het maar beter zo .

    BeantwoordenVerwijderen
  8. ... maar je moet er wel een gevoelig, creatief mens zoals jij voor zijn, mijn lieve Wim, om het allemaal zo te zien én te beleven!
    Blij dat je nog eens langs kwam, dankjewel voor je mooie reactie!
    Blij ook dat ik zo nog eens op je schitterend log grasduinen kon!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. nog steeds aan het jodelen, lieve Wim,
    of eerder aan het "peinzen".

    aanvaarding, maakt het ons makkelijk(er)
    hier op onze moederaarde,
    zullen er altijd mysteries blijven...
    natuurlijk is ontdekken niet te versmaden,
    maar veel blijft voorlopig nog geheim.
    (anders hebben de wetenschappers binnenkort
    niets meer te doen) grapje.

    mooi weekend,
    ria39

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Dag Wim, ik had hier heel wat in te halen. Blijkbaar kruisen onze wegen elkaar niet meer zo frequent. Uw windwijzers vind ik prachtig en ook to the point. Jouw verhalen lezen altijd vlot ... graag weer eens langs gekomen. Een zonnekesgroet ☼

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Bedankt voor je reactie op mijn stukje van gisteren: je had precies de juiste woorden gekozen!

    Fijn weekend, groet Roelien

    BeantwoordenVerwijderen
  12. zo existentieel, wij in de cosmos, de cosmos in ons... erg mooi weergegeven!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Hi, this place is amazing! great shot..i really liked.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Het soort foto's dat je bij niet vindt, daar ik me meestal te voet of met de fiets verplaats.
    Je berglandschap is adembenemend mooi!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Wat een prachtige foto!
    De natuur blijft een mysterie waar we allemaal mee van mogen genieten. Wat een voorrecht.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Overweldigend mooide natuur, in beeld gebracht op deze foto.
    En het leven moet je niet proberen te begrijpen maar moet je (be-)leven.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Dat we klein en nietig zijn
    ervaar ik altijd als ik bij een boom sta
    vooral bij grote oude bomen.

    De nietigheid van onze planeet
    vind ik ook zo boeiend,
    je ziet het vanuit de ruimte nog meer
    daarom spreekt mij de ruimtevaart zo aan.
    Op mijn website heb ik een videootje
    waar ik regelmatig naar kijk
    wat zou ik DAAR eens graag heen gaan.

    Wij zijn niets in het grote Universum
    aan de andere kant
    ben je ALLES, voor jezelf.

    Tot een andere keer.

    BeantwoordenVerwijderen