woensdag 19 mei 2010

Weekboek
-
hoofdstuk 17
-
100 km wandelen!
Nee,… dat is een beetje te veel van het goede.
Toch namen wij onverwacht deel aan de ‘100 km van Ieper’. Een wandeldriedaagse die met Ieper-Vredesstad in het teken staat van de verbroedering en de vriendschap tussen de verschillende volkeren. Aan dit internationale gebeuren nemen heel wat Engelsen deel, ook Britse en Duitse militairen. Ieper en omstreken zijn een stille getuige van het oorlogsverleden en vormen een prachtig decor voor dit unieke wandelgebeuren.
-

-
Vrijdag begonnen we eraan met een voorzichtige 15 km. Een prachtige wandeling langs Zillebekevijver, door de Gasthuisbossen en over het platteland met de vele Britse begraafplaatsen. Ook het zonnetje wilde er graag bij zijn en zorgde voor heerlijk wandelweer. Op de talrijke rustplaatsen was bevoorrading voorzien (water, yoghurt, peperkoek, ijsje) en bij de controleposten genoot ik uiteraard van een koffie met rijsttaart!
In Wereldoorlog I bevond het slagveld zich rond Ieper. De loopgraven lagen van noord naar zuid in een boog rond Ieper. In die Ieperboog of Ypres Salient werden vijf bloedige veldslagen uitgevochten. In de jaren 1920 werden meer dan 150 militaire begraafplaatsen in en om de stad aangelegd en werden monumenten gebouwd waarvan de Menenpoort de belangrijkste was. Het draagt de namen van 54.896 vermiste Britse soldaten. Daar wordt sinds 1928 elke avond om 20 uur de ‘Last Post’ geblazen.
Na de wandeling trokken we nog even de stad in. Telkens weer kijk ik vol bewondering naar die twee grootse gebouwen: de Lakenhalle met belfort en de 100 meter hoge Sint-Maartens-kathedraal. Ze leken mij nog mooier en groter dan ik ze ooit gezien had. Zou dat een gevolg zijn van die schitterende wandeling? 

Zaterdag kozen we voor een uitdaging. Voor de eerste keer gingen we voor een langere afstand: 27 km, een tocht naar de West-Vlaamse heuvels. In ons geval lag het doel op de Kemmelberg.
Het is een van de getuigenheuvels van het West-Vlaams Heuvelland. Op de flank ontspringt de Kemmelbeek. De Kemmelberg is, net als de meeste heuvels in de omtrek (zoals Rodeberg, Zwarteberg, Scherpenberg, en Katsberg) ontstaan uit een duinenformatie toen de Noordzee nog tot daar landinwaarts kwam. In het duinenzand zat heel wat ijzer. Dit vormde door oxidatie met het zand zandsteen. Zo hebben deze heuvels de tand des tijds doorstaan. De Kemmelberg is met zijn 156 meter het hoogste punt van de provincie.
We vertrokken om 7u30 voor opnieuw een mooie tocht. Eerst liepen we over de Ieperse vestingwallen (gebouwd door Vauban, in opdracht van Lodewijk XIV). Via Dikkebusvijver marcheerden we langs pas gezaaide of aangeplante velden, ondertussen genietend van de vergezichten, om tenslotte het bos op de ‘berg’ te bereiken. De afstand bleek haalbaar maar was voor ons meer dan genoeg. En voor vrouwlief te veel, zo bleek achteraf. Ze is een goeie stapper, maar door een opkomende zenuwpijn in de lies werd het wandelen toch bemoeilijkt. Daardoor ging ze ook op een andere manier stappen waardoor er meer druk kwam op haar rechtervoet… die in een schoen stak die eigenlijk te strak aangespannen was… met als resultaat een oververmoeide achillespees.

Zondag wilde ik graag de driedaagse volmaken en ik kreeg de toelating (:-)) om de laatste etappe alleen af te werken. Nog eens 22 km erbij. Kwart over zeven begon ik aan de wandeling naar de groene parel: de Palingbeek, het grootste provinciaal domein van West-Vlaanderen met poelen en moerassen, oud en jong bos, boomgaarden en bloemrijke graslanden.
De Palingbeek is ontstaan rondom de vaart Komen-Ieper die men in de jaren 1800, begin 1900 aanlegde tussen Ieper en Komen. Omwille van vele verzakkingen en de Eerste Wereldoorlog werden de werken nooit afgerond. Het gebied werd overgeleverd aan de natuur tot het vanaf 1970 ingericht werd als natuurdomein.
Tijdens die derde opeenvolgende wandeldag begon de vermoeidheid toch wat door te wegen en ik was dan ook blij, moe maar heel voldaan, bij het bereiken van de aankomst. Officieel had ik dan 60 van de 100 km afgelegd; de werkelijke afstand bedroeg 65 km.
-
-
Het was een unieke belevenis. ’s Morgens vroeg uit de veren, een half uurtje met de wagen en dan in de stilte van de morgen op stap! Ik heb genoten van de natuur, het weidse landschap, de hoorbare stilte, de typische sfeer. Ja, ook van de inspanning! Eveneens van het samen stappen met vrouwlief, het samen praten, het samen zwijgen, het samen genieten van een drankje en een hapje: eenvoudige dingen waar soms te weinig tijd voor gemaakt wordt, te weinig aandacht voor is. Het wandelen door deze streek van mijn jeugd bracht ook veel herinneringen naar boven. Herinneringen aan vele fietstochten met vrienden, schoolactiviteiten, familie-uitstapjes. Dit alles tesamen zorgde voor een heel intense driedaagse.
-

Dit evenement was een gelegenheid om eens een klein fotoalbum op Picasa te plaatsen.
Via deze link kunnen jullie er even in bladeren.

17 opmerkingen:

  1. Morgen ga ik uitgebreid de boel hier onderzoeken Wim!
    Voor nu welterusten.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. amai k wou dat ik dat ook kon
    zo'n mooie tocht

    BeantwoordenVerwijderen
  3. die 60, pardon 65km ;-)) waren een aaneenschakeling van heden en verleden?

    ik lees méér dan genot in je verhaal, wim!

    een dikke proficiat vanuit de andere kant van 't land voor jou en vrouwtjelief!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. in de stilte van de morgen op stap!

    JA JA, dat is het heerlijkste deel van de dag!
    Deze dagen zullen je heel veel goed hebben gedaan.
    DAT KAN NIET ANDERS !!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. konijn uit kalken19 mei 2010 om 08:25

    Amai Wim, dat was puur genieten voor jou! ook voor mij toen ik je prachtige foto's bekeek!:))
    Vooral die boshyacinten(juist toch)!!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een uitstraling van rust! Heerlijke foto serie.
    Hier ontzettende heimwee naar vakanties.
    Daar moet nodig iets aan gedaan worden.
    Vanavond val ik je wellicht wederom (kortstondig) lastig! Groet....

    BeantwoordenVerwijderen
  7. goeiemorgen wim
    als je dat samen doet is het dubbelgenieten
    als je van wandelen houdt en je bent met je liefste daar, wat wil je dan nog meer hé, heerlijk om mee te maken hoe mensen kunnen genieten
    daar geniet ik dan weer werg van :-)

    dank je wel

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een bijzonder mooie post van een al envenzo bijzondere wandeldriedaagse. Met de achterliggende intensie geeft deze wandeldriedaagse het geheel nog een extra dimensie. Heerlijk om er samen op uit te trekken bij het krieken van de dag. Jou fraaie omschrijving omlijst met de Picasabeelden [wonderschoon] doen mij even ter plekke zijn, waarvan ik enorm geniet. Jammer voor vrouwlief dat zij klachten kreeg en de voortzetting niet kon afronden...
    Werkelijk een prachtige ervaring Wim en.....dat mag ook best vermeld worden, een grote prestatie!!!

    Wens je een heerlijke lentedag toe,
    Lieve groet, Josephine

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Geweldig deze wandeling en heerlijk hoe je ervan genoten hebt! Mooi..

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Prachtig evenement, weer nieuwe herinneringsvolle dagen. Goed om daar samen van te genieten.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Lekker de benen gestrekt blijkbaar. Ik ben jaloers, want ik zou ook graag zoveel en vooral zover kunnen wandelen. Mijn rug sputterd meestal na enkele kilometers al tegen.

    Ik genoten van alle foto's, er zijn prachtplaatjes tussen !

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Dat dat een mooie wandeling is, is een feit en ja hoor ook heel goed voor de conditie. Jullie hebben flink gewandeld zeg. En inderdaad, die kleine dingen zijn ook belangrijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wat een prachtreportage van een al even prachtige driedaagse. Zo iets brengt je beslist dichter bij elkaar! En dan die leuke herinneringen die het oproept... krijgen we daar ook een verslagje van op je schitterend blog, Wim?

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wat een prachtreportage van een al even prachtige 3-daagse Wim! Dit brengt je beslist dichter bij elkaar...
    En dan die leuke herinneringen. Krijgen we daar ook een verslagje van op je schitterend blog, Wim?

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Eerst en vooral Wim, een dikke proficiat,
    65 km. in drie dagen, niet mis.
    Daarbij kregen we een goed overzicht van alles
    wat je gezien en beleefd hebt.

    West Vlaanderen en dan vooral de Westhoek heeft voor mij ook bijzondere herinneringen.
    Samen met mijn ouders, zusjes en grootouders vonden we onderdak bij de Trappisten te Westvleteren, op het einde van de 2e. wereldoorlog. Ik was toen 5. Veel is in mijn geheugen en hart bewaard gebleven.

    Ook nu gaan we nog af en toe in de streek op vakantie.
    Het samen wandelen met vrouw-lief moet wel een mooie ervaring geweest zijn.

    Ik heb mee-genoten van je verhaal.
    dank,

    ria

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Lijkt mij prachtig: zo'n hele dag van de natuur te genieten!
    Ook mooi om hier te bekijken en te lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. En weer stond deze "wijsneus" boven aan je reactie lijst! Benauwend toch? :-)))

    BeantwoordenVerwijderen