waar er 6 kunnen eten kunnen er ook 7 eten wim, en bovenedien is dat een geluksgetal,ik denk dus wel dat jij er heel goed aan hebt gedaan er 7 te nemen :-)
wat een schitterende famile wim,jij zult geen last van muizen hebben :-)
Ik kén dat Wim, het loopt altijd uit de hand als je vol poezenliefde zit. Maar eens moét er natuurlijk paal en perk aan worden gesteld... Wat heb jij deze mooie familie knap in het zonnetje gezet! En bedankt voor je reactie: pure poëzie! http://gerdayd.web-log.nl/
Wat 'n schattige poezenfamilie. Op het eerste zicht lijken sommigen op elkaar maar toch weer niet, want de zwarte vlekjesverdeling ziet er dan toch weer net 'n tikkeltje anders uit. Maar amai, als je die alle 7 hun magen moet vullen :-)
Ons Mollie is na het wegvallen van Moesti geëvolueerd tot een enorm aanhankelijke kattin die altijd komt flodderen en je kunt ze eindeloos aaien. Bovendien heeft ze ineens trekjes gekregen die voorheen alleen Moesti had. Het lijkt wel alsof een stukje van hem gereïncarneerd is in haar. Stom he, maar toch.
Jouw tekst over de innerlijke rust is gewoon prachtig.
'Het IK was het, dat ik naar zin en wezen wilde kennen. Het IK was het, waarvan ik mij los wilde maken, wat ik overwinnen wilde. Maar ik kon het niet overwinnen. Loochenen kon ik het, het ontvluchten of mij ervoor verbergen, dat was het enige wat ik vermocht. Waarachtig, niets ter wereld heeft mijn gedachten meer beziggehouden dan dat IK van mij, het wonderbaarlijk feit dat ik leef, dat ik als eenling leef, gescheiden en afgezonderd van alle anderen, dat ik en niemand anders Siddhartha ben! En tegelijkertijd weet ik over niets ter wereld minder dan over mijzelf, over Siddhartha.'
Uit Siddhartha (Hermann Hesse)
Twee vogels, onafscheidelijke metgezellen, strijken neer op dezelfde boom. De een eet van de vruchten, de ander kijkt toe.
De eerste vogel is ons individuele zelf dat zich voedt met het genot en de pijn van deze wereld; De andere is het universele Zelf dat zwijgend getuige is van alles.
Mandaka Upanishad
Een mens is een deel van het geheel, door ons 'heelal' genoemd, een deel dat in tijd en ruimte beperkt is. Hij ervaart zichzelf, zijn gedachten en gevoelens als iets dat gescheiden is van de rest - een soort optisch bedrog van zijn bewustzijn. Dit bedrog is een soort gevangenis voor ons en beperkt ons tot onze persoonlijke verlangens en tot genegenheid voor enkele personen die het dichtst bij ons staan. Onze taak moet zijn ons uit deze gevangenis te bevrijden door ons gebied van medeleven te vergroten zodat het alle levende schepselen en de hele natuur in haar schoonheid gaat omvatten. Albert Einstein
Mensen reizen om zich te verwonderen over de hoogte van de bergen, over de reusachtige golven van de zee, over de lange lopen van rivieren, over de uitgestrekte ruimte van de oceaan, over de cirkelvormige beweging van de sterren; en ze gaan zichzelf voorbij zonder verwondering.
St. Augustinus
Alles wat we moeten weten, staat geschreven in het grote boek der natuur. Er is slechts moed, een heldere geest en een reine ziel voor nodig om erin te lezen. (Carlos Ruiz Zafon)
‘Ik moet vooruit kijken, kijken naar het beeld van de persoon die ik wens te worden, voortbouwend op wat ik heb geleerd en ervaren, zonder daar echter steeds naar terug te blikken. Ophouden met te zijn wie ik was, mezelf vinden en worden wie ik ben.’ (Paulo Coelho)
Het Leven slaapt in de ruwe aarde, droomt van schoonheid in de bloemen, ontwaakt met kracht in de dieren en heeft in de mens bewustzijn van eindeloze mogelijkheden.
Alle foto's en teksten die op deze weblog gepubliceerd worden, zijn eigendom van 'gouden lepeltje'. Ze mogen enkel gebruikt worden op aanvraag en met bronvermelding.
wat een schattige familie, wim!
BeantwoordenVerwijderenkun jij ze uit elkaar houden??
ze hebben allemaal een ander neusje, maar toch ..
mooi gedicht heb jij erbij gemaakt!
een logje om bij te gaan spinnen .. ;-)
waar er 6 kunnen eten kunnen er ook 7 eten wim, en bovenedien is dat een geluksgetal,ik denk dus wel dat jij er heel goed aan hebt gedaan er 7 te nemen :-)
BeantwoordenVerwijderenwat een schitterende famile wim,jij zult geen last van muizen hebben :-)
Ik kén dat Wim, het loopt altijd uit de hand als je vol poezenliefde zit. Maar eens moét er natuurlijk paal en perk aan worden gesteld...
BeantwoordenVerwijderenWat heb jij deze mooie familie knap in het zonnetje gezet!
En bedankt voor je reactie: pure poëzie!
http://gerdayd.web-log.nl/
amai, als je ze zo samen ziet dat is serieus veel kat hé :-))
BeantwoordenVerwijderen't Zijn stuk voor stuk schattebezen !
BeantwoordenVerwijderenEn vervelen zullen ze zich niet, zo'n bende heeft altijd wel iets te doen, denk ik !
schitterend gewoon!
BeantwoordenVerwijderenMooi poesesnoese gedicht.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt een hele familie zo te zien!
Leuk!
Wat 'n schattige poezenfamilie. Op het eerste zicht lijken sommigen op elkaar maar toch weer niet, want de zwarte vlekjesverdeling ziet er dan toch weer net 'n tikkeltje anders uit. Maar amai, als je die alle 7 hun magen moet vullen :-)
BeantwoordenVerwijderenOns Mollie is na het wegvallen van Moesti geëvolueerd tot een enorm aanhankelijke kattin die altijd komt flodderen en je kunt ze eindeloos aaien. Bovendien heeft ze ineens trekjes gekregen die voorheen alleen Moesti had. Het lijkt wel alsof een stukje van hem gereïncarneerd is in haar. Stom he, maar toch.
Jouw tekst over de innerlijke rust is gewoon prachtig.
Wat een prachtige kattenfamilie heb je Wim!
BeantwoordenVerwijderen