gouden lepeltje

De Ronde van Lucien

-
Voor iedereen die een beetje wielerliefhebber is,
zijn het weer boeiende tijden. De tijd van de Ronde.
Voor mij staat de Tour de France onlosmakelijk verbonden
met een kleine, tengere en eenvoudige Belg,

Lucien Van Impe.

-

-
Als ik tijdens een fietstocht met vrienden
een molsheuvel in het vlakke vlaamse land beklom,
getooid in mijn gele trui,
durfde ik mij wel eens Lucien te wanen.
Vele zomers lang was ik gekluisterd aan radio of tv
om de prestaties van dat getalenteerde klimmertje te volgen.
Oh, wat kon ik er van genieten als hij op één of andere col
een demarrageke placeerde en gezwind van het hijgende peloton wegreed.
Hoezeer bonkte mijn hart mee op de kadans van zijn pedaalslag.
Wat een prachtig zicht: zijn rode bolletjestrui
die zich langs hete bergflanken dansend voortbewoog,
op weg naar de top, naar de zege, naar de faam.
Heroïsche daden in een decor voor echte helden van de koers.
-
Jarenlang was er ook een lichte frustratie aanwezig:
waarom gaat hij nu niet voor geel, voor de eindoverwinning?
Tot 1976: het jaar van de grote voldoening, de beloning voor Lucien, de beloning van mijn jarenlange supporteren:

geel in Parijs!
Ik herinner mij nog goed die laatste rit naar de Champs Elysées,
bang dat een val zijn overwinning nog zou dwarsbomen.
En dan het podium, met mijn Lucien Van Impe op het hoogste schavotje, voor Zoetemelk en Poulidor.
Ik was in de zevende hemel.
-