Weer zo'n werkelijk prachtig woordenspel met enorme diegang Wim, ik hang aan je schrijven. Je vraagt je af "Wat zijn woorden" jammer genoeg voor velen louter een golf van klanken die letterlijk verdwijnen in de branding. Althans dat is mijn ervaring. Als woorden werkelijk met het hart ontvangen zouden worden zou je pas echt een oceanisch GEVOEL krijgen, volkomen begrepen te worden in je gevoelsleven, in wat je bezighoud, een meevoelend mens tegenover je te hebben, een gevoel van gelukzaligheid gevend.
Het is zo mooi hoe jij deze tekortkoming in de mensheid [zo zie ik dat] door welke reden dan ook, zo treffend onder woorden kan brengen.
Mooi gedichtje Wim, je kan het goed neerpennen. Woorden zijn als mensen... ze veranderen soms omdat mensen de woorden naar hun maken : voor hun eigen doeleinden.
Zovelen hebben hier al hun zeg gedaan. Ik wil er iets aan toevoegen, maar de woorden komen niet. Een goed teken: dat wil hoogstwaarschijnlijk zeggen dat je tekst tot verstilling uitnodigt.
'Het IK was het, dat ik naar zin en wezen wilde kennen. Het IK was het, waarvan ik mij los wilde maken, wat ik overwinnen wilde. Maar ik kon het niet overwinnen. Loochenen kon ik het, het ontvluchten of mij ervoor verbergen, dat was het enige wat ik vermocht. Waarachtig, niets ter wereld heeft mijn gedachten meer beziggehouden dan dat IK van mij, het wonderbaarlijk feit dat ik leef, dat ik als eenling leef, gescheiden en afgezonderd van alle anderen, dat ik en niemand anders Siddhartha ben! En tegelijkertijd weet ik over niets ter wereld minder dan over mijzelf, over Siddhartha.'
Uit Siddhartha (Hermann Hesse)
Twee vogels, onafscheidelijke metgezellen, strijken neer op dezelfde boom. De een eet van de vruchten, de ander kijkt toe.
De eerste vogel is ons individuele zelf dat zich voedt met het genot en de pijn van deze wereld; De andere is het universele Zelf dat zwijgend getuige is van alles.
Mandaka Upanishad
Een mens is een deel van het geheel, door ons 'heelal' genoemd, een deel dat in tijd en ruimte beperkt is. Hij ervaart zichzelf, zijn gedachten en gevoelens als iets dat gescheiden is van de rest - een soort optisch bedrog van zijn bewustzijn. Dit bedrog is een soort gevangenis voor ons en beperkt ons tot onze persoonlijke verlangens en tot genegenheid voor enkele personen die het dichtst bij ons staan. Onze taak moet zijn ons uit deze gevangenis te bevrijden door ons gebied van medeleven te vergroten zodat het alle levende schepselen en de hele natuur in haar schoonheid gaat omvatten. Albert Einstein
Mensen reizen om zich te verwonderen over de hoogte van de bergen, over de reusachtige golven van de zee, over de lange lopen van rivieren, over de uitgestrekte ruimte van de oceaan, over de cirkelvormige beweging van de sterren; en ze gaan zichzelf voorbij zonder verwondering.
St. Augustinus
Alles wat we moeten weten, staat geschreven in het grote boek der natuur. Er is slechts moed, een heldere geest en een reine ziel voor nodig om erin te lezen. (Carlos Ruiz Zafon)
‘Ik moet vooruit kijken, kijken naar het beeld van de persoon die ik wens te worden, voortbouwend op wat ik heb geleerd en ervaren, zonder daar echter steeds naar terug te blikken. Ophouden met te zijn wie ik was, mezelf vinden en worden wie ik ben.’ (Paulo Coelho)
Het Leven slaapt in de ruwe aarde, droomt van schoonheid in de bloemen, ontwaakt met kracht in de dieren en heeft in de mens bewustzijn van eindeloze mogelijkheden.
Alle foto's en teksten die op deze weblog gepubliceerd worden, zijn eigendom van 'gouden lepeltje'. Ze mogen enkel gebruikt worden op aanvraag en met bronvermelding.
wat een prachtige omschrijving van een ogenschijnlijk simpel woord als 'woord'. ;-))
BeantwoordenVerwijderenheel knap gedaan, wim!
ik leg mijn oor te luister .. ;-))
een romantische man, tja...dat kan niet anders!
BeantwoordenVerwijderenvriendelijke groet van een toch iets minder romantische man (hihihi)
mmm
BeantwoordenVerwijderenwoorden kunnen zacht zijn en lief, wim,
maar ook snijden als een zwaard,
en héél veel kapot maken...
hoor en wederhoor om de woorden tot een mooi geheel te maken...
jij verstaat de kunst om te toveren met woorden,
ik geniet héél erg :-)
pfffffffffffffff
BeantwoordenVerwijderenen zo maar toveren met die woorden
dat kan alleen jij!
prachtig Wim
Woorden kunnen maken en breken.
BeantwoordenVerwijderenWoorden .......de schepping werd gecrèeert door het Woord.Woorden hebben scheppingskracht.
BeantwoordenVerwijderenNovie
Dag Wim, een tekst naar mijn hart. Een pennevrucht van woorden waarvan de nasmaak zacht mijn lippen streelt. Graag gelezen! zonnig liefs erbij ...
BeantwoordenVerwijderenWeer zo'n werkelijk prachtig woordenspel met enorme diegang Wim, ik hang aan je schrijven. Je vraagt je af "Wat zijn woorden" jammer genoeg voor velen louter een golf van klanken die letterlijk verdwijnen in de branding. Althans dat is mijn ervaring. Als woorden werkelijk met het hart ontvangen zouden worden zou je pas echt een oceanisch GEVOEL krijgen, volkomen begrepen te worden in je gevoelsleven, in wat je bezighoud, een meevoelend mens tegenover je te hebben, een gevoel van gelukzaligheid gevend.
BeantwoordenVerwijderenHet is zo mooi hoe jij deze tekortkoming in de mensheid [zo zie ik dat] door welke reden dan ook, zo treffend onder woorden kan brengen.
Warme groet, Josephine
Mooi gedichtje Wim, je kan het goed neerpennen.
BeantwoordenVerwijderenWoorden zijn als mensen...
ze veranderen soms omdat mensen de woorden naar hun maken : voor hun eigen doeleinden.
woorden met storm zie ik liever heel vlug voorbijwaaien
BeantwoordenVerwijderenzachte golvende woorden heb ik des te liever
mooi beschreven!!
zoveel woorden
BeantwoordenVerwijderengevormd
uit 26 lettertjes
heerlijke tekst, die ons doet nadenken...
BeantwoordenVerwijderenMooie verwoording van wat woorden zijn .
BeantwoordenVerwijderenZe willen in elk geval gelezen of gehoord worden;)
Zovelen hebben hier al hun zeg gedaan.
BeantwoordenVerwijderenIk wil er iets aan toevoegen, maar de woorden komen niet.
Een goed teken: dat wil hoogstwaarschijnlijk zeggen dat je tekst tot verstilling uitnodigt.
Wel, mijn oren zijn zeer gewillig :-)
BeantwoordenVerwijderenWoorden hakken
BeantwoordenVerwijderenOh kon ik iets maken
Van woorden, bouwen
Van letters, een boog
Voor het hart, oh kon
Ik hakkend in marmer
Mijn gedachten voor
blijven, kon ik hakken
In steen, mijn woorden
Ze glanzend polijsten
Tot kussen van glas.
© Marlies Souren
Een schiterend initiatief Wim: vier maandagen lang poëzie over woorden... Het eerste belooft alvast!
Schitterend!
BeantwoordenVerwijderenMooi verWOORD.
BeantwoordenVerwijderen