Still alive and kicking...

Telegram

-
Nu even géén lange zin. Heb onvoldoende adem - geen stem. Zware luchtweginfectie. Begonnen op 1 januari. Hoge koorts. Twee dagen in bed. Rillen en zweten. Antibiotica gestart na doktersbezoek. Lastig ophoesten. Moeilijk slapen. Hoesten. Nog meer medicatie. Nog meer hoesten. Hees - nauwelijks nog stem. Voel me zwak. Hoesten... Vandaag 11 januari, eindelijk beterschap. Dit jaar nog niet uit huis geweest! Hoe voelt, ruikt, oogt 2012? Wanneer begint 2012 voor mij? Waarschijnlijk zaterdag: beurs voor toekomstige hogeschool- en universiteitsstudenten. Kuch! Tot later. Kuch.
-

... de Tweede Zin ...

Het feit dat ik mijn vorige zin ‘de eerste’ heb genoemd, wat een vage belofte inhield dat er ooit eens een tweede zin zou volgen zodat het uitblijven ervan nu als zinloos wordt ervaren en dit begrijpelijkerwijze vele vragen oproept bij zowel de trouwe als de toevallige lezer, heeft er toe geleid dat ik hier en nu, na ettelijke maanden blogstilte, dit euvel wil verhelpen en met enkele welgekozen toetsaanslagen de lang verwachte tweede zin – zonder daarbij een toekomstige derde zin te suggereren - aan mijn internetdagboek toevertrouw zodat er een einde komt aan de eenzaamheid van die éne zin en ik de gelegenheid krijg om het geduld van enkele lieve mensen, die mij maar niet kunnen vergeten (J), eindelijk eens te belonen en om, met het naderende jaareinde in het verschiet, nu reeds mijn wensen te uiten voor

gezellige en vreugdevolle kerstdagen en

een gelukkig en gezond Nieuwjaar! 

  

De Zin

Nee, dit gaat niet over de zin van het leven, noch over de zin van het bloggen.
Dit is een nieuw item waarin ik probeer om in één zin
de gebeurtenissen van een bepaalde dag te verwoorden.
Het lijkt me een plezierige uitdaging.

De Eerste Zin

-

Zomervakantie, dat betekent dat GroteZoon zijn zinnen had gezet op een lange fietstocht samen met zijn vader, die ondanks de 50-plus-leeftijd en een beetje overgewicht in de buikstreek nog sterk genoeg geacht werd om enkele Vlaamse hellingen te overwinnen, bijgevolg gingen ze vol goede moed, wind vanachter en hun gekromde ruggen verwarmd door zonnestralen uit een lichtbewolkte hemel, op pad richting Kwaremont, Muziekbos en Schorisse om tegen de middag aan te komen in Brakel, waar ze genoten van een smakelijk belegd broodje, zodat ze gesterkt hun weg konden vervolgen richting Oudenaarde en vandaaraf zouden ze redelijk vlot de honderdvijftien kilometerlange race over het lichtheuvelend terrein doorheen de Vlaamse Ardennen afgewerkt hebben, ware het niet dat een duimlange spijker daar anders over besliste en de oorzaak vormde van een gedwongen halte waarin het slachtoffer – de lekke achterband van vaders fiets – werd vervangen door het nieuwe exemplaar dat steeds in het zadeltasje opgeborgen zit om dergelijke noodgevallen te verhelpen, waardoor de twee wielerliefhebbers toch hun route konden vervolgen en nog tegen de klok van drie hun blitse tweewielers parkeerden en enigszins strompelend de huiselijke gezelligheid betraden waar een verfrissende douche de vermoeide benen en andere pijnlijke lichaamsdelen soelaas bood.

'Out of the blue' (13)

-

Dag 8: De cirkel is rond, we zijn terug in Marseille.

-

-

                      Om 9 uur leggen we aan bij ons beginpunt, de haven van Marseille.

                      We nemen ruim de tijd om te genieten van ons laatste ontbijt aan boord.

                      Daarna kuieren we nog wat rond in en op het schip en nemen afscheid.
                      Een afscheid dat toch wat zwaar valt want in de loop van deze week
                      zijn we van 'onze' boot en het leven op zee gaan houden.
                      Vanuit een taxi werpen we een laatste blik op de boot met de gele schoorsteen

                      en laten ons naar het station rijden.

                      Marseille hebben we reeds bezocht vooraleer aan boord te gaan.

                      Het is een levendige stad, aangenamer dan we ons voorgesteld hadden.

                      Vooral in de hele buurt rond de Vieux Port is het aangenaam toeven.

                      Ook de basiliek Notre Dame de la Garde, met het enorme gouden Mariabeeld

                      op de toren, is een bezoek meer dan waard.

                      Ze staat op een heuvel en is de blikvanger van deze stad.

                      Van daarboven is het uitzicht over Marseille schitterend.

                      Maar nu blijven we in het station wachten tot we op de TGV kunnen

                      die ons terug naar Lille (Rijsel) brengt.

                      Dan duurt het niet zolang meer tot we weer met beide voeten

                      op de vaste en vertrouwde grond van onze thuishaven staan.

                      Het onverwachte avontuur is voorbij.

-

'Out of the blue' (12)

-

Dag 7: Barcelona
-

                    -
                    De stad waar we al zoveel over gehoord en gezien hebben,
                    ligt nu plots zo dichtbij. 
                    Een stadsbus brengt ons naar het begin van de Rambla,
                    dé straat van Barcelona.
                    Ik hou van het rondslenteren door de stad in de ochtend,
                    als alles nog rustig is en de eeuwenoude sfeer die de gebouwen uitademen
                    nog niet wordt weggedrukt door menselijke activiteit.
                    Een fikse wandeling via enkele fantasievolle bouwwerken van Gaudi
                    brengt ons naar het onontkombare monument van deze stad:
                    de Sagrada Familia.
                    De sprookjesachtige basiliek betovert onze blik.
                    Maar we zijn er niet alleen... tientallen bussen lossen hun lading toeristen
                    en om een ingangsticket te bemachtigen moeten we aanschuiven,
                    een rij, nog langer dan onze boot...
                    Dit zal té veel tijd vergen van de zeven uren die we hier hebben
                    en dus besluiten we dat 'het voor een andere keer zal zijn'.
                    We koelen onze nieuwsgierigheid met het bekijken van prentkaarten
                    en toeristische gidsen in een souvenirshop.
                    Niet getreurd, Barcelona heeft nog zoveel meer te bieden.
                    Onze ogen de kost gevend, wandelen we via rijkelijke boulevards
                    en grootse gebouwen richting oude kathedraal in het antieke stadscentrum.
                    Hier zijn de straten smaller, de gebouwen ouder, de pleinen gezelliger.
                    Vanop een terrasje op een heerlijk plein met palmbomen en fontein
                    genieten we van een koel drankje en de hete Spaanse zon.
                    -

-
                           De Sagrada Família is een basiliek in Barcelona, naar een ontwerp van Antoni Gaudí.
                           De  naam betekent Heilige Familie. Sinds het leggen van de eerste steen in 1882 wordt tot
                           op de dag van vandaag voortdurend aan de kerk gebouwd.
                           Tijdens de Spaanse Burgeroorlog heeft de bouw een paar jaar stilgelegen.
                           De huidige officiële opleveringsdatum is in 2026; de bouwdirectie houdt het erop dat
                           het gebouw "klaar zou kunnen zijn ergens in het eerste derde van de 21ste eeuw".
                           De snelheid waarmee de bouw vordert, is voor een groot deel afhankelijk van
                           de hoeveelheid giften die bezoekers binnenbrengen.
                           De bouw duurt inmiddels al zo lang, dat voltooide gedeelten al zijn aangetast en
                           gerenoveerd moeten worden, hetgeen overigens niet ongebruikelijk is bij de bouw van
                           kerken van dit formaat.
                           Hoewel de kerk nog niet klaar is, werd zij al wel tot basiliek gewijd, op 7 november 2010
                           door paus Benedictus XVI.
                           (Bron: Wikipedia)
-

detail uit de Sagrada Familia



'Out of the blue' (11)
-

Dag 6: onder de Spaanse zon in Palma de Mallorca

-

-
                       Verandering van lucht: we leggen aan onder de Spaanse hemel.
                       Een taxi brengt ons naar de enorme kathedraal.
                       Palazzo's, sfeervolle straatjes, souvenirshops, terrasjes, zonnige pleinen,
                       mooie winkelstraten, promenades onder de palmbomen:
                       dit is een stad op maat van de toeristen.
                       Opvallend, vooral na een stad als Napels, is de netheid.
                       Het is hier heerlijk rondslenteren. Deze plaats bevalt me wel.
                       Ze brengt herinneringen aan een reis door Andalusië, lang geleden.
                       Voldaan en vervuld van de Spaanse sfeer stappen we terug de boot op.
-

'Out of the blue' (10)
-

Dag 5: een dag op zee.

-

-

                       Rondom ons enkel azuurblauw water.

                       Maar we zitten op een cruiseschip: hier bestaat verveling niet!

                       Flarden Vlaamse taal weerklinken,

                       we maken kennis met een echtpaar uit het Antwerpse,

                       enkele van de zeldzame Belgen op deze boot.

                       Om 11 uur trekken we naar de Apollo-bar;

                       we zijn uitgenodigd voor een aperitief, aangeboden door de kapitein.

                       's Middags volgt een lekkere lunch

                       en boeiende conversatie met onze pas ontdekte landgenoten.

                       's Namiddags is er in het theater een verhelderende uiteenzetting

                       over het reilen en zeilen van het cruiseschip.

                       We komen heel wat te weten over het leven van de 1100 personeelsleden.

                       Daarna op het zonnedek genieten van de lentezon en het varen op zee.

                       Hier geen schaars geklede schoonheden en gespierde torso's,

                       maar veelal niet meer zo strak vlees en welgevormde buiken:

                       in dit jaargetijde overschrijdt de gemiddelde passagiersleeftijd ruim de 50.

                       's Avonds is er het traditionele galadiner.

                       Gala-outfit is gelukkig niet meer verplicht, zolang het maar wat deftig lijkt.

                       Daarna wordt er in het theater nog een cocktail aangeboden

                       gevolgd door een vaak grappige show door het animatie-team.

                       Zij die dat wensen kunnen daarna nog tot in de vroege uurtjes doorgaan

                       met geld spenderen in casino, cocktailbars en discotheek.

                       Wij kiezen voor de rust van onze kajuit. Genoeg 'cruise' voor vandaag.

---

'Out of the blue' (9)
-

dag 4: Catania (Sicilië)

-

-
                        Verleid door het vroege ochtendlicht, open ik mijn ogen.
                        In het kajuitvenster vloeit het vertrouwde beeld van de zachtgolvende zee.
                        Maar er is meer. Een grote, blauwachtige massa met witte toppen
                        roept om aandacht en lokt me uit mijn warme nest.                        
                        'De Etna' roep ik, vrouwlief wekkend uit haar dromen.
                        Een uurtje later leggen we aan in Catania.
                        Na het ontbijt zien we vanop het bovendek een eerste beeld van de stad.
                        Ik vrees voor nog zo'n hectische, niet al te propere Zuid-Italiaanse plek...
                        Een toeristentreintje maakt met ons een stadsrondrit,
                        brengt ons naar het centrum van deze barok-stad.
                        De schoonheid overweldigt me. Dit had ik hier niet verwacht.

                        Het staat barstensvol prachtige gebouwen in grijze lavasteen.
                        In elke straat worden we getrakteerd op schitterende gevels,
                        kerken met weelderige ornamenten, pleinen met beeldige fonteinen.
                        Een wijk wordt ingenomen door levendige marktkramers
                        die hun kleurrijke en geurige waren uitstallen.
                        We maken een lange wandeling door deze verrassende stad.
                        Met vermoeide ogen, vervuld van zoveel moois, en diep onder de indruk
                        stappen we terug op het treintje dat ons naar de haven brengt.
-

-

                                 In 1669 werden delen van de stad na een vulkaanuitbarsting van de Etna onder lava

                                 bedekt. Een aardbeving in 1693 verwoeste de stad grotendeels. In de daaropvolgende

                                 decennia werd de stad, onder leiding van Giovanni Battista Vaccarini, herbouwd in de

                                 bouwstijl van de Siciliaanse barok, die tegenwoordig nog steeds zeer kenmerkend is voor

                                 het stadscentrum. Aangezien vele gebouwen met de zwarte lavastenen werden

                                 herbouwd, staat de stad ook bekend als de Zwarte dochter van de Etna.

                         Het historische stadscentrum staat sinds 2002 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

                                 (Bron: Wikipedia)

-

'Out of the blue' (8)

-

Dag 3: namiddag in Napels, Italië.
-

-

                     Reeds van bij de eerste stappen is er de drukte:
                     toeterende auto's, brommende vespa's, gierende sirenes;
                     We vluchten naar het Piazza del Plebiscito,
                     een plek van klassieke schoonheid met zijn
                     koninklijk paleis, kerk en op de achtergrond de beruchte Vesuvius.
                     Nauwe, vuile straten brengen ons naar nog meer beklemmende straatjes
                     waar we achter troosteloze gevels gure maffiosi vermoeden;
                     uit een open venster op twee hoog roept een oud vrouwtje ons toe,
                     druk gesticulerend maant ze ons aan op onze stappen terug te keren...
                     We kiezen een ander stadsdeel, via hectische brede lanen
                     slenteren we even door het oudste stadsdeel.
                     Vooraleer weer naar de haven terug te wandelen,
                     vertoeven we een tijdje in de Galleria Umberto,
                     één van de weinige oorden van betrekkelijke rust en stilte.
                     Vanop de boot zien we de zon strijd leveren
                     met samentroepende donkere wolken:
                     een passend theatraal effect boven deze chaotische stad.
                     -
                     Arrivederci Napoli!
                     -